Wikipedia

Royal Gold Medal

Royal Gold Medal – nagroda przyznawana corocznie przez Royal Institute of British Architects w imieniu brytyjskiego monarchy, w uznaniu dla indywidualnych lub grupowych zasług dla międzynarodowej architektury.

Pierwszy laureat nagrody: Charles Robert Cockerell

Nagroda została po raz pierwszy przyznana w 1848 roku, a jej laureatem był angielski architekt Charles Robert Cockerell. Wśród nagrodzonych znaleźli się m.in.: Eugène Viollet-le-Duc (1864), Frank Lloyd Wright (1941), Le Corbusier (1953), Walter Gropius (1956), Ludwig Mies van der Rohe (1959), Buckminster Fuller (1968). Pierwszym międzynarodowym laureatem był Włoch Luigi Canina, który otrzymał Royal Gold Medal w 1849 roku.

Nie wszyscy odznaczeni byli architektami. Nagroda była przyznawana również inżynierom: Ove Arup (1966) i Peter Rice (1992), którzy odegrali wybitne role w realizacji znaczących konstrukcji na całym świecie w XX wieku. Wielokrotnie przyznano nagrodę również pisarzom, których dzieła dotyczyły architektury: Robert Willis (1862), Nikolaus Pevsner (1967) i sir John Summerson (1976). Pośród laureatów znajdują się również archeolodzy: sir Austen Henry Layard (1868), Karl Richard Lepsius (1869), Melchior de Vogüé (1879), Heinrich Schliemann (1885), Rodolfo Lanciani (1900) i sir Arthur Evans (1909), a także malarze: Lord Leighton (1894) i sir Lawrence Alma-Tadema (1906). Wyjątek stanowi również miasto Barcelona, uhonorowane w 1999 roku.

Laureaci edytuj

Bibliografia edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Royal_Gold_Medal&oldid=71641889”