Rozdzielne ładowanie
Rozdzielne ładowanie – rodzaj ładowania broni palnej, w którym elementy stanowiące amunicję nie są połączone w integralną całość (jak w naboju zespolonym) i muszą być umieszczane w broni oddzielnie[1][2].
1) kula armatnia
2) przybitka
3) worek z ładunkiem miotającym
System powszechnie stosowany w historycznej broni odprzodowej do II połowy XIX w. Współcześnie zarzucony, jednak niekiedy stosowany jeszcze w niektórych typach dział dużego kalibru (zob. nabój składany)[1][2]. Wadą tego systemu jest dłuższy proces ładowania spowodowany koniecznością umieszczenia dwóch, a czasami więcej elementów w celu przygotowania broni do strzału, zaś zaletą możliwość lepszego dobierania ilości materiału miotającego w zależności od konkretnej sytuacji.
Rozdzielne ładowanie na przykładzie muszkietu edytuj
Jako przykład zastosowania systemu rozdzielnego ładowania w praktyce, może posłużyć proces ładowania muszkietu, który podzielony na następujące etapy:[3]
- przetarcie lufy pakułami[3]
- otworzenie prochownicy lub tulei na bandolierze[3]
- wsypanie odmierzonej porcji prochu do lufy[3]
- wyjęcie stempla z łoża[3]
- umieszczenie w lufie przybitki i ubicie jej na dnie stemplem[3]
- przygotowanie kuli poprzez owinięcie jej flejtuchem[3]
- umieszczenie w lufie kuli z flejtuchem i ubicie jej na dnie stemplem [3]
- umieszczenie stempla z powrotem w łożu[3]
- podsypanie panewki prochem[3]
- dmuchnięcie w zapalony wcześniej lont tkwiący w kurku, podsycając jego żarzenie się
Dopiero po takim przygotowaniu broni, muszkieter mógł wbić forkiet w ziemię, oprzeć na nim muszkiet, wycelować i wystrzelić. Po oddaniu strzału, całą procedurę należało zacząć od początku[3].
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
Bibliografia edytuj
- Włodzimierz Kwaśniewicz: 1000 słów o dawnej broni palnej. Warszawa: Wydawn. Ministerstwa Obrony Narodowej, 1987. ISBN 83-11-07350-3.
- Stanisław Torecki: 1000 słów o broni i balistyce. Wyd. 3, popr. i uzup. Warszawa: Wydawn. Ministerstwa Obrony Narodowej, 1982. ISBN 83-11-06699-X.