Rudy Tomjanovich

koszykarz amerykański

Rudy Tomjanovich (ur. 24 listopada 1948 w Hamtramck) – amerykański koszykarz występujący na pozycji skrzydłowego, po zakończeniu kariery zawodniczej trener koszykarski, dwukrotny mistrz NBA, jako trener Houston Rockets.

Rudy Tomjanovich
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Rudy Tomjanovich, Jr.

Data i miejsce urodzenia

24 listopada 1948
Hamtramck

Wzrost

203 cm

Masa ciała

99 kg

Kariera
Aktywność

1970–1981

Szkoła średnia

Hamtramck (Michigan)

College

University of Michigan (1967–1970)

Draft

1970, numer: 2
San Diego Rockets

Kariera zawodnicza edytuj

Został wybrany w 1970 w pierwszej rundzie draftu przez San Diego Rockets. W swoim pierwszym sezonie w NBA spędzał na parkiecie średnio ponad 10 minut, notując ok. 5 punktów i 5 zbiórek na mecz. W następnych dwóch sezonach po przenosinach zespołu do Houston, zdecydowanie poprawił swoje statystyki. W trzecim sezonie był najlepszym strzelcem drużyny (18,7 punktu na mecz) oraz najlepszym w walce na tablicach notując średnio 11,6 zbiórek w meczu. W sezonie 1974–1975, awansował z Rakietami do pierwszych playoffów w historii drużyny. W sezonie 1976–1977 zespół awansował do finału konferencji. Kolejny sezon okazał się dla Tomjanovicha bardzo pechowy. W czasie meczu z Los Angeles Lakers doszło do bijatyki, w której Rudy został uderzony w twarz, przez co pauzował przez pół sezonu. Jeszcze dziś Tomjanovich ma problemy ze słuchem, spowodowane tamtą bójką. Na parkietach spędził jeszcze trzy sezony, które nie obfitowały w sukcesy. Karierę zakończył 2 października 1981 roku, a jego numer - 45 zawisnął pod dachem hali w Houston 28 stycznia 1982. W latach 1973-1979 co rok uczestniczył w meczu gwiazd.

Kariera trenerska edytuj

Przygodę z trenerką rozpoczął w sezonie 1985-86. Był asystentem trenera Rockets. Posadę pierwszego trenera objął w trakcie sezonu 1991-92, kiedy to rozegrane były już 52 spotkania. Nie udało mu się doprowadzić zespołu do playoff. W kolejnym sezonie ta sztuka mu się udała i awansował nawet do półfinału konferencji. W kolejnym sezonie Houston Rockets wygrało aż 58 spotkań sezonu zasadniczego i zdobyło pierwsze w historii klubu Mistrzostwo ligi. Rok później udało się obronić tytuł. Nie udało się to po raz trzeci. W sezonie 1996–1997 podopieczni Tomjanovicha dotarli do finału konferencji zachodniej, w którym ulegli po wyrównanej rywalizacji Utah Jazz. Następne dwa sezony to awans do pierwszej rundy playoff. W latach 1999–2003 Rakiety nie awansowały do playoff, a Tomjanovich z powodu choroby musiał ustąpić ze stanowiska trenera.

Podsumowując, podczas dwunastu sezonów pracy w Houston doprowadził drużynę siedem razy do fazy playoff i dwa razy do tytułu Mistrzów NBA. Ekipa wygrała 56% spotkań.

W 2004 roku został szkoleniowcem Los Angeles Lakers. Obecnie jest na trenerskiej emeryturze.

Osiągnięcia edytuj

 
Tomjanovich w barwach Michigan Wolverines (1970).

Na podstawie[1][2], o ile nie zaznaczono inaczej.

Zawodnicze edytuj

NCAA
  • Zaliczony do:
  • Lider Big Ten w zbiórkach (1969, 1970)
  • Drużyna Michigan Wolverines zastrzegła należący do niego numer 45
NBA
  • Wicemistrz NBA (1981)
  • Uczestnik meczu gwiazd:
    • NBA (1974–1977, 1979)
    • Legend NBA (1989)[3]
  • Zespół Houston Rockets zastrzegł należący do niego numer 45

Trenerskie edytuj

Statystyki edytuj

Sezon Klub Średnia punktów
1970/1971 Houston Rockets 5.3
1971/1972 Houston Rockets 15.0
1972/1973 Houston Rockets 18.7
1973/1974 Houston Rockets 24.5
1974/1975 Houston Rockets 20.7
1975/1976 Houston Rockets 18.5
1976/1977 Houston Rockets 21.6
1977/1978 Houston Rockets 21.5
1978/1979 Houston Rockets 19.0
1979/1980 Houston Rockets 14.2
1980/1981 Houston Rockets 10.5

Przypisy edytuj

  1. Profil na realgm.com. realgm.com. [dostęp 2017-09-05]. (ang.).
  2. Profil na bentley.umich.edu. bentley.umich.edu. [dostęp 2017-09-05]. (ang.).
  3. NBA ALL-STAR LEGENDS GAME RESULTS, ROSTERS, AND PLAYERS. nba-allstar.com. [dostęp 2018-03-14]. (ang.).
  4. Q&A: Rudy Tomjanovich on his long-awaited Hall of Fame call [online], nba.com [dostęp 2021-11-02] (ang.).
  5. Profil na hoophall.com [online], hoophall.com [dostęp 2021-11-02] (ang.).

Linki zewnętrzne edytuj