Rynek Sienny w Szczecinie
Rynek Sienny w Szczecinie – główny plac staromiejski w formie prostokątnego, brukowanego rynku w dzielnicy Śródmieście na osiedlu Stare Miasto. Plac otaczają ulice Sienna oraz Mściwoja II, do placu dochodzi również ulica Osiek. Do 1945 roku zwany był Heumarkt.
| Stare Miasto | |
.jpg) Rynek Sienny | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
Położenie na mapie Starego Miasta w Szczecinie  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego  | |
Położenie na mapie Szczecina  | |
 53°25′27,2″N 14°33′35,0″E/53,424211 14,559731
| |
Historia edytuj
Rynek został utworzony w okresie średniowiecza – z tej epoki pochodzi także jego nazwa wywodząca się od odbywającego się na nim handlu sianem[1]. W XII wieku wybudowany został w stylu gotyckim budynek Starego Ratusza – początkowo jako drewniany, następnie murowany. W XVII wieku ratusz przebudowano w stylu barokowym. W latach 1833–1835 zachodnią pierzeję zabudowano gmachem giełdy[2], który zastąpił istniejący tam wcześniej budynek domu marynarza. Po 1879 budynek Starego Ratusza przestał być użytkowany przez władze miasta i przeznaczony został do wynajęcia – umieszczono w nim lokale usługowe[3]. Wokół placu powstały kamienice m.in. w stylu barokowym, przebudowane następnie na styl eklektyczny. Na rynku funkcjonowało targowisko, handlowano m.in. produktami codziennego użytku. W czasie II wojny światowej bombardowania alianckie spowodowały znaczne zniszczenia zabudowań rynku. Ratusz, giełda oraz pobliskie zabudowania uległy spaleniu. Po II wojnie światowej postanowiono rozebrać resztki kamienic i gmach giełdy, ratusz odbudować w stylu gotyckim (trzy ściany) i barokowym (południowa ściana szczytowa)[4], a nazwę rynku zmienić na plac Rzepichy[5] (nazwa obowiązywała do 1995; używana była też nazwa Stary Rynek). Pierzeję zachodnią zastąpiły trzy kilkupiętrowe bloki ze spadzistymi dachami i balkonami wychodzącymi na rynek. W drugiej połowie lat 90. XX w. rozpoczęto odbudowę kamienic pierzei południowej oraz zachodniej[1]; niektóre budynki uzyskały wygląd zbliżony do tego sprzed zniszczeń wojennych, jak np. kamienica Moninów[6].
Kalendarium zmian nazwy rynku edytuj
| Czas obowiązywania |
Nazwa |
|---|---|
| 1310 | forum antiquum[1] |
| po 1325 | Heu Marckt, Heumarkt[1] |
| 1945–1995 | Plac Rzepichy, Stary Rynek[7] |
| od 1995 | Rynek Sienny |
Obiekty edytuj
- nr 1–3 – odbudowane kamienice
- nr 4 – kamienica Moninów
Numeracja i kody pocztowe edytuj
- Numery parzyste: 2, 4
- Numery nieparzyste: 1, 3
- Kody pocztowe: 70-542
Plan edytuj
Galeria edytuj
-
Heumarkt w początkach XX wieku -
Pierzeja południowa -
Pierzeja północna -
Pierzeja zachodnia -
Ratusz w pierzei wschodniej
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d Encyklopedia Szczecina. Szczecińskie Towarzystwo Kultury, 2015, s. 880–881. ISBN 978-83-942725-0-0.
- ↑ Busol: Historyczne Kalendarium Szczecina – Architektura cz. I. sedina.pl, 2012-06-30. [dostęp 2018-11-08].
- ↑ Maciej Czekała: Był sobie Szczecin. Szczecin: Wydawnictwo Kampol, 2007, s. 287-289. ISBN 978-83-923981-1-0. (pol.).
- ↑ Torney: Stary Ratusz. sedina.pl, 2005-10-31. [dostęp 2018-11-09].
- ↑ Encyklopedia Szczecina. T. II A-O. Szczecin: Uniwersytet Szczeciński, 2000, s. 287-289. ISBN 83-87341-45-2. (pol.).
- ↑ Małgorzata Klimczak: Podzamcze. Kamienica Moninów wygląda już jak w XIX wieku. gs24.pl, 2011-01-02. [dostęp 2016-11-14].
- ↑ Sz. Bursewicz: Nazwy szczecińskich ulic 1945-2004. Cz.1: Do roku 1956. W: Kronika Szczecina 2003. Szczecin: Wydawnictwo „Dokument”, s. 27–28.
Bibliografia edytuj
- Encyklopedia Szczecina. Szczecińskie Towarzystwo Kultury, 2015, s. 880–881. ISBN 978-83-942725-0-0.