Ryszard Bugaj
Ryszard Bugaj (ur. 22 lutego 1944 w Gawłowie) – polski polityk i ekonomista, doktor habilitowany nauk ekonomicznych, profesor nadzwyczajny w Instytucie Nauk Ekonomicznych PAN. Działacz opozycji antykomunistycznej w okresie PRL, współzałożyciel Solidarności Pracy (1990) oraz Unii Pracy (1992), przewodniczący UP w latach 1993–1997, poseł na Sejm X, I i II kadencji w latach 1989–1997, doradca społeczny prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego w latach 2009–2010.
| |
| Data i miejsce urodzenia |
22 lutego 1944 |
|---|---|
| Przewodniczący Unii Pracy | |
| Okres |
od 1993 |
| Przynależność polityczna | |
| Następca | |
| Odznaczenia | |
 
| |
Życiorys edytuj
Ukończył w 1971 studia na Wydziale Ekonomii Politycznej Uniwersytetu Warszawskiego, w 1989 na podstawie rozprawy pt. Próba reformy systemu finansowania gospodarki w pierwszej połowie lat siedemdziesiątych został doktorem nauk ekonomicznych[1], a w 2004 na podstawie dorobku naukowego oraz pracy zatytułowanej Dylematy finansów publicznych. Przekształcenia w gospodarce polskiej uzyskał stopień doktora habilitowanego nauk ekonomicznych[2].
W 1968 brał udział w protestach studenckich przeciwko zdjęciu spektaklu Dziady. W 1980 przystąpił do „Solidarności”, w listopadzie 1980 został członkiem Towarzystwa Kursów Naukowych, w okresie stanu wojennego został na kilka dni internowany. Był uczestnikiem obrad Okrągłego Stołu. W 1989 uzyskał mandat posła na Sejm kontraktowy z ramienia Komitetu Obywatelskiego.
W 1990 był wśród założycieli Solidarności Pracy, rok później z listy tego stowarzyszenia został wybrany na posła I kadencji. W styczniu 1993 został przewodniczącym współtworzonej przez SP w 1992 partii Unia Pracy. W wyborach parlamentarnych w 1993 po raz trzeci objął mandat poselski, gdy kierowane przez niego ugrupowanie otrzymało wynik 7,28% głosów. W wyborach parlamentarnych w 1997 bez powodzenia ubiegał się o reelekcję (UP nie przekroczyła progu wyborczego). Podał się do dymisji, a w 1998 odszedł z partii, sprzeciwiając się polityce nowych władz (Aleksandra Małachowskiego i Marka Pola), zmierzających do ścisłej współpracy z Sojuszem Lewicy Demokratycznej. W wyborach parlamentarnych w 2001 ponownie bez powodzenia startował do Sejmu, tym razem z warszawskiej listy Polskiego Stronnictwa Ludowego. Założył następnie najpierw stowarzyszenie, następnie krótko istniejącą partię pod nazwą Forum Polska Praca.
W 2003 opowiadał się przeciwko wynegocjowanym warunkom członkostwa Polski w Unii Europejskiej, deklarując się jednocześnie jako zwolennik samej akcesji[3]. W wyborach prezydenckich w 2005 publicznie poparł kandydaturę Lecha Kaczyńskiego. Na początku 2006 powrócił do Unii Pracy, objął funkcję przewodniczącego rady politycznej tej partii. Odszedł z niej ponownie w tym samym roku, sprzeciwiając się wejściu UP do koalicji Lewica i Demokraci. Od 5 lutego 2009 był doradcą społecznym prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego do spraw ekonomicznych. W 2014 został członkiem rady programowej partii Prawo i Sprawiedliwość[4]. W 2009 został doradcą prezesa Narodowego Banku Polskiego[5]. W październiku 2015 został członkiem Narodowej Rady Rozwoju powołanej przez prezydenta Andrzeja Dudę[6]. W lutym 2016 zrezygnował z członkostwa w tym gremium, tłumacząc to sprzeciwem wobec popierania przez prezydenta Andrzeja Dudę „zawłaszczenia instytucji państwa przez aparat rządzącej partii”[7].
Wyniki wyborcze edytuj
| Wybory | Komitet wyborczy | Organ | Okręg | Wynik | |
|---|---|---|---|---|---|
| 1989 | Komitet Obywatelski „Solidarność” | Sejm X kadencji | nr 7 | 150 046 (83,26%) [8] | |
| 1991 | Solidarność Pracy | Sejm I kadencji | nr 1 | 30 655 (4,26%) [9] | |
| 1993 | Unia Pracy | Sejm II kadencji | nr 1 | 86 708 (10,90%) [10] | |
| 1997 | Unia Pracy | Sejm III kadencji | nr 1 | 31 162 (3,92%) [11] | |
| 2001 | Polskie Stronnictwo Ludowe | Sejm IV kadencji | nr 19 | 4683 (0,64%) [12] | |
Odznaczenia i wyróżnienia edytuj
W 2007 został odznaczony przez prezydenta Lecha Kaczyńskiego Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski[13]. W 2020 odznaczony Krzyżem Wolności i Solidarności[14]. W październiku 2008 wszedł w skład Kapituły Orderu Odrodzenia Polski, wystąpił z niej we wrześniu 2010[15].
Wieloletni mieszkaniec Podkowy Leśnej; w 2020 otrzymał tytuł honorowego obywatela tego miasta[16].
Przypisy edytuj
- ↑ Próba reformy systemu finansowania gospodarki w pierwszej połowie lat siedemdziesiątych w bazie „Prace badawcze” portalu Nauka Polska (OPI). [dostęp 2013-10-27].
- ↑ Dylematy finansów publicznych. Przekształcenia w gospodarce polskiej w bazie „Prace badawcze” portalu Nauka Polska (OPI). [dostęp 2013-10-27].
- ↑ Tak wstępowaliśmy do Unii Europejskiej. Miller: mam różne wspomnienia, ale trzy zapadły mi szczególnie w pamięć. tvn24.pl, 6 grudnia 2020. [dostęp 2023-07-08].
- ↑ Rada Polityczna Prawa i Sprawiedliwości powołała Radę Programową. pis.org.pl, 15 lutego 2014. [dostęp 2014-10-07].
- ↑ Prof. dr hab. Ryszard Bugaj. inepan.pl. [dostęp 2023-01-09].
- ↑ Prezydent powołał Narodową Radę Rozwoju. prezydent.pl, 16 października 2015. [dostęp 2015-10-16].
- ↑ Prof. Ryszard Bugaj odchodzi z NRR przy prezydencie. onet.pl, 11 lutego 2016. [dostęp 2016-02-11].
- ↑ M.P. z 1989 r. nr 21, poz. 149.
- ↑ Poland – candidate data. University of Essex. [dostęp 2022-08-23]. (ang.).
- ↑ M.P. z 1993 r. nr 50, poz. 470.
- ↑ M.P. z 1997 r. nr 64, poz. 620.
- ↑ Wybory parlamentarne 2001. pkw.gov.pl. [dostęp 2022-08-22].
- ↑ M.P. z 2007 r. nr 52, poz. 596.
- ↑ M.P. z 2020 r. poz. 968.
- ↑ Bugaj i Romaszewska wystąpili z Kapituły Orderu Odrodzenia Polski. rp.pl, 28 września 2010. [dostęp 2013-10-27].
- ↑ Ryszard Bugaj. podkowalesna.pl, 12 października 2020. [dostęp 2020-12-09].
Bibliografia edytuj
- Strona sejmowa posła II kadencji. [dostęp 2013-10-27].
- Nota biograficzna w Encyklopedii Solidarności. [dostęp 2013-10-27].