Ryszard Opara
Ryszard Zbigniew Opara (ur. 28 czerwca 1950 w Łobzie[1]) – polski przedsiębiorca angażujący się w działalność wydawniczo-polityczną, wydawca prawicowych mediów multimedialnych.
Życiorys edytuj
Ryszard Opara pochodzi z Piaseczna. W latach 1967–1974 studiował na łódzkiej Wojskowej Akademii Medycznej, po jej ukończeniu pracował początkowo w Izbie Chorych w Zielonce, a potem w warszawskich szpitalach: przy ul. Banacha i ul. Szaserów jako lekarz anestezjolog (uzyskał specjalizację w 1979 roku). W tym czasie odbywał praktyki zagraniczne: latem 1975 roku pracował dwa miesiące w szpitalu w Malmö, w 1977 roku przez miesiąc w szpitalu w Nacka pod Sztokholmem, a latem 1978 roku w Düsseldorfie[2]. W 1979 roku wyjechał do Grecji i Austrii, a następnie w 1980 roku wyemigrował do Australii, gdzie początkowo pracował jako pomoc medyczna, otworzył również prywatną praktykę, która jednak została zamknięta przez władze ze względu na brak zezwolenia na prowadzenie praktyki lekarskiej[2][3]. Mimo procesu sądowego nie otrzymał prawa praktyki jako lekarz[4]. W tym czasie, w 1984 roku założył firmę Alpha Healthcare Ltd., specjalizującą się w budowie i zarządzaniu obiektami szpitalnymi. Prowadził biznes głównie w Sydney. Spółka ta zarządzała 10 szpitalami i od 1987 roku jest notowana na australijskiej giełdzie[5] ASX.
Opara sprzedał swoje udziały w 1993 roku i powrócił do Polski, gdzie założył szereg firm: pierwszą jego polską firmą była Opara ITC, zajmująca się produkcją krawiecką. Następnymi były: Prim BR przekształcone w DEGOR Capital Group, a następnie Eroplaus.
W ramach Degor Capital Group z powodzeniem inwestował w nieruchomości, zaangażował się też w politykę. Podczas wyborów prezydenckich w 2000 roku był w komitecie wyborczym Tadeusza Wileckiego. Działał również w komitecie na rzecz organizacji w Polsce olimpiady w 2016 roku[5].
Zbudował duże centrum magazynowe w Piasecznie, które sprzedał w roku 1998[6], na przełomie dekad zbudował na bazie masy upadłości Warszawskich Zakładów Telewizyjnych Centrum Dystrybucyjno-Magazynowe Elemis (przez spółkę Eroplaus). W 2001 roku Opara przejął wraz z żoną połowę akcji spółki Energomontaż Północ, zajmującej się remontami elektrowni. Wspólnie z BRE Bankiem kupił znaczący pakiet akcji Elektrimu (sam kupił 10% akcji spółki). Jego majątek był wyceniany wtedy na 180 milionów dolarów[7]. W 2002 roku wszedł do rady nadzorczej, a następnie do zarządu spółki. Pogarszająca się sytuacja spółki spowodowała duże straty Opary oraz jego rezygnację z pracy w jej zarządzie[5].
W marcu 2003 roku wyjechał ponownie do Australii, gdzie kontynuował inwestycje w służbie zdrowia. Od tego momentu firmą Degor zarządzali Jerzy Wojciech Klasicki i Barbara Grabowska[8]. Jego spółka PZM – Sport Sp. z o.o. została w roku 2004 przekształcona w spółkę OK-KO Sp. z o.o. (której prezesem zarządu jest obecnie Barbara Grabowska, a jedynym udziałowcem zarejestrowana w Nowej Południowej Walii spółka Opary, Patoville Pty Ltd). Po wyjeździe Opara prowadził interesy w Australii (Patoville Pty Ltd, Polartechnics Ltd[9], Avantogen Ltd[10] i wiele innych) i w Stanach Zjednoczonych, gdzie był właścicielem kolejnej firmy medycznej w Kalifornii[2]. W Polsce pozostawił – według prokuratury – niespłacone pożyczki i kredyt w Pekao na kwotę około 35 mln zł (w 2010 roku wraz z odsetkami była to kwota ok. 80 mln zł). Bank zawiadomił prokuraturę. W wyniku wszczętego śledztwa Ryszard Opara poszukiwany był listem gończym, wydanym przez Sąd Rejonowy dla Warszawy-Śródmieścia[11]. Wystawiono również bankowy tytuł egzekucyjny[6]. Sąd Najwyższy w Queensland 31 marca 2010 roku odrzucił jednak ten bankowy tytuł egzekucyjny i Opara wrócił wkrótce do Polski.
2 lipca 2010 roku został zatrzymany w Polsce i przedstawiono mu zarzut z art. 300 § 1 kodeksu karnego, czyli udaremniania zaspokojenia wierzyciela[8]. W sierpniu 2010 roku Opara złożył pozew w sądzie przeciw Pekao i CDM PKO o ponad 306 mln zł odszkodowania i zawiadomienie w prokuraturze o oszustwie, którego mieli dokonać na jego szkodę wysocy pracownicy tych instytucji[11][12].
Działalność wydawniczo-polityczna edytuj
W maju 2011 roku Opara zarejestrował w sądzie spółkę akcyjną Nowy Ekran (z kapitałem zakładowym 1 mln zł), której prezesem został Andrzej Grabowski, a w skład jej rady nadzorczej, poza Oparą, weszli Beata Agnieszka Wilecka i Artur Zawisza. Spółka ta jest wydawcą portalu nowyekran.net (NEon24.pl).
W lutym 2012 roku Ryszard Opara utworzył Fundację Nowy Ekran. Prezesem Fundacji jest również Andrzej Grabowski, a w skład Rady Fundacji wchodzą Ryszard Opara i Dorota Ewa Gorecka-Opara.
Jedną z inicjatyw Opary była również telewizja internetowa nowyekran.tv.
Życie rodzinne edytuj
Ryszard Opara jest ojcem 6 dzieci. Jest członkiem Rotary Club w Sydney i The Warsaw Golf International Club[8].
Przypisy edytuj
- ↑ Wordpress: Ryszard Opara
- ↑ a b c Starosta Melsztyński. Nowy Ekran czyli transparencja totalna. I odpowiedź ŁŁ. „salon24.pl”, 2011-02-12. [dostęp 2016-11-11].
- ↑ Ryszard Opara. Mój Życiorys - Moja Misja. „nowyekran.pl”, 2012-12-04. [dostęp 2012-12-23].
- ↑ Wyrok Sądu Najwyższego Nowej Południowej Walii: Opara v New South Wales Medcial Board Judgment. 1986-10-19. [dostęp 2012-12-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-04-11)]. (ang.).
- ↑ a b c Kim jest Ryszard Opara, b. wiceprezes Elektrimu. „wyborcza.pl”, 2003-03-31. [dostęp 2012-12-23].
- ↑ a b Ryszard Opara. Naprawa Rzeczpospolitej – Reforma systemu bankowego (część II). „nowyekran.pl”, 2010-10-07. [dostęp 2012-12-23].
- ↑ Klub pięciu kontynentów. „Wprost”. 51/52, 2003. [dostęp 2012-12-23].
- ↑ a b c Aleksander Ścios. Nowy Ekran – stare metody. „Gazeta Polska”. 22, 2011-06-01. [dostęp 2012-12-23].
- ↑ Pismo kancelarii prawniczej o sprawozdaniu dla giełdy. 2006-01-17. [dostęp 2012-12-23].
- ↑ Avantogen. [dostęp 2012-12-25].
- ↑ a b Dawid Tokarz. Opara idzie na wojnę z Pekao. „pb.pl”, 2010-08-23. [dostęp 2012-12-23].
- ↑ Biznesmen z emigracji atakuje Pekao. 2010-09-11. [dostęp 2012-12-23].