Sławkowska Grań
Sławkowska Grań (słow. Vareškový hrebeň) – tatrzańska grań, która stanowi fragment odcinka grani Sławkowski Szczyt – Staroleśny Szczyt w słowackich Tatrach Wysokich. Oddziela ona Dolinę Sławkowską od Doliny Staroleśnej. Przełęczą graniczną między tą granią a Nowoleśną Granią jest Sławkowska Przełęcz. Sławkowska Grań jest najczęściej traktowana jako zachodnie ramię Sławkowskiego Szczytu, nie stanowi samodzielnego obiektu górskiego. Na żaden z obiektów w tej grani (poza samym wierzchołkiem Sławkowskiego Szczytu) nie prowadzą znakowane szlaki turystyczne.
Obiekty w Sławkowskiej Grani począwszy od Sławkowskiej Przełęczy:
- Zadnia Sławkowska Czuba (Zadný Slavkovský hrb),
- Zadnia Sławkowska Ławka (Vareškové sedlo),
- Skrajna Sławkowska Czuba (Predný Slavkovský hrb),
- Skrajna Sławkowska Ławka (Varešková priehyba),
- masyw Sławkowskiej Kopy (Slavkovská kopa) – (zwornik dla Warzęchowego Filara), w której wyróżniamy:,
- Zadnia Sławkowska Kopa
- Zadnia Sławkowska Szczerbina
- Wielka Sławkowska Kopa
- Skrajna Sławkowska Szczerbina
- Skrajna Sławkowska Kopa
- Jamińska Przełęcz (Priehyba nad Jamou),
- Sławkowski Szczyt (Slavkovský štít).
Pierwszy Sławkowską Grań przeszedł 1 czerwca 1905 r. Alfred Martin. Zimą dokonał tego Władysław Krygowski 13 marca 1928 r.[1]
Przypisy edytuj
- ↑ Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XIV. Warzęchowe Turnie – Zawracik Rówienkowy. Warszawa: Sport i Turystyka, 1971.
Bibliografia edytuj
- Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XIV. Warzęchowe Turnie – Zawracik Rówienkowy. Warszawa: Sport i Turystyka, 1971, s. 87–90.
- Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004. ISBN 83-7104-009-1.
- Jarosław Januszewski, Grzegorz Głazek, Witold Fedorowicz-Jackowski: Tatry i Podtatrze, atlas satelitarny 1:15 000. Warszawa: GEOSYSTEMS Polska Sp. z o.o., 2005. ISBN 83-909352-2-8.