SM U-49
SM U-49 – niemiecki okręt podwodny typu U-43 zbudowany w Kaiserliche Werft w Gdańsku w latach 1914-1916. Wodowany 26 listopada 1915 roku, wszedł do służby w Cesarskiej Marynarce Wojennej 31 maja 1916 roku. Służbę rozpoczął w III Flotylli pod dowództwem kapitana Richarda Hartmanna[1]. U-49 w czasie sześciu patroli, pod dowództwem Hartmanna, zatopił 38 statków o łącznej pojemności 86 320 BRT oraz dwa uszkodził i jeden zajął jako pryz.
| Klasa | |
|---|---|
| Typ | |
| Historia | |
| Stocznia | |
| Początek budowy |
sierpień 1914 |
| Wodowanie |
26 listopada 1915 |
 Kaiserliche Marine
| |
| Wejście do służby |
31 maja 1916 |
| Zatopiony |
11 września 1917 |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
| Długość |
65 m |
| Szerokość |
6,2 m |
| Zanurzenie testowe |
50 metrów |
| Napęd | |
| 2 silniki Diesla (2x1200 KM), 2 silniki elektryczne (2x600 KM), 2 wały | |
| Prędkość • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
| Zasięg |
powierzchnia: 9400 Mm / 8 węzłów |
| Uzbrojenie | |
| 6 torped, działo 88 mm | |
| Wyrzutnie torpedowe |
4 x 500 mm (dziób-rufa) |
| Załoga |
36 |
Pierwszym zatopionym statkiem był szwedzki żaglowiec „Benguela” o pojemności 688 BRT, który 28 września 1916 roku został zatopiony około 40 mil na wschód od latarni morskiej Longstone. W czasie tego samego patrolu U-49 zatopił jeszcze dwa niewielkie statki norweskie oraz 29 września zajął norweski parowiec „Haarfagre” o pojemności 566 BRT.
W czasie drugiego patrolu 8 listopada 1916 roku 50 mil na północny wschód od Przylądku Ortegal, w Portugalii, U-49 zatopił amerykański statek parowy SS „Columbian” o pojemności 8580 BRT. Statek płynął z Nowego Jorku do Geniu z transportem stali[2] SS „Columbian” był największym statkiem zatopionym przez U-49.
27 lutego 1917 roku w czasie kolejnego patrolu u zachodnich wybrzeży Irlandii, U-49 zatopił trzy statki. Pierwszym był brytyjski żaglowiec „Galgorm Castle” o pojemności 1596 BRT płynący z Buenos Aires do Queenstown. W czasie ataku z broni maszynowej zginęło 11 członków załogi. Drugim zatopionym tego dnia statkiem był włoski parowiec „Luigino B.” o pojemności 1971 BRT. Podobnie jak trzeci zatopiony tego dnia statek brytyjski parowiec SS „Tritonia”[3], został zatopiony na północny wschód od wyspy Tearaght Island w grupie wysp Blasket.
11 września 1917 roku w czasie ostatniego 8 patrolu ofiarą U-49 stał się tylko jeden statek. Był to brytyjski parowiec „Vienna” płynący z ładunkiem z Brest do Nowego Jorku. Okręt został zatopiony na Atlantyku około 340 mil na wschód od wyspy Ouessant. W wyniku ataku zginęło 25 członków załogi[4]. 17 września 1917 roku U-49 został staranowany, a następnie zatopiony ogniem pokładowym przez okręty towarzyszące brytyjskiemu konwojowi. Wszyscy członkowie załogi zginęli.
Przypisy edytuj
- ↑ Uboat.net WWI U-boat commanders - Richard Hartmann (19 sierpnia 1883 - 11 września 1917), pierwszy i jedyny dowódca okrętu.
- ↑ SS Columbian (+1914) Wrecksite.eu
- ↑ SS Tritonia (+1917) WreckSite.eu
- ↑ SS Vienna (+1917) WreckSite.eu
Bibliografia edytuj
- Eberhard Moller, Werner Brack: The Encyclopedia of U-Boats From 1904 to the Present. Londyn: Greenhill Books Lionel Leventhal Ltd., 2004, s. 27. ISBN 1-85367-623-3. (ang.).
- Robert Gardiner (red.): Conway's All the World Fighting Ships 1906-1921. Londyn: Conway Maritime Press Ltd., 1985, s. 176. ISBN 0-85177-245-5. (ang.).