SM UB-17
SM[a] UB-17 – ostatni niemiecki okręt podwodny typu UB I zbudowany w stoczni AG Weser w Bremie w latach 1914-1915. Zwodowany 21 kwietnia 1915 roku, wszedł do służby w Cesarskiej Marynarce Wojennej 4 maja 1915 roku. W czasie 91 patroli UB-17 zatopił 13 statków nieprzyjaciela o łącznej pojemności 2189 BRT oraz uszkodził jeden o pojemności 4054 BRT[1].
 SM UB-14 bliźniaczy do UB-17, około 1916 roku | |
| Klasa | |
|---|---|
| Typ | |
| Projekt |
werk 226 |
| Historia | |
| Stocznia | |
| Początek budowy |
25 listopada 1914 |
| Wodowanie |
21 marca 1915 |
 Kaiserliche Marine
| |
| Wejście do służby |
4 maja 1915 |
| Wycofanie ze służby |
15 marca 1918 |
| Los okrętu |
zatopiony przez minę |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
127 ton ↑ |
| Długość |
28,1 m |
| Szerokość |
3,2 m |
| Zanurzenie |
3 m |
| Zanurzenie testowe |
50 m |
| Napęd | |
| na powierzchni: silnik diesla o mocy 60 KM pod wodą: silnik elektryczny o mocy 120 KM | |
| Prędkość |
6,5 węzła ↑ |
| Zasięg |
1650 Mm (przy prędkości 5 węzłów) ↑ |
| Uzbrojenie | |
| 2 torpedy, karabin maszynowy 8 mm | |
| Wyrzutnie torpedowe |
2 dziobowe wyrzutnie torpedowe kal. 450 mm |
| Załoga |
15 |
Budowa edytuj
SM UB-17 należał do typu UB I. Był małym jednokadłubowym okrętem przeznaczonymi do działań przybrzeżnych, o prostej konstrukcji; długości 28,1 metra, wyporności w zanurzeniu 142 tony, zasięgu 1650 Mm przy prędkości 5 węzłów na powierzchni oraz 45 Mm przy prędkości 4 węzły w zanurzeniu[2].
Wymogiem przy projektowaniu tych okrętów była możliwość transportu koleją, dzięki temu część z nich została przetransportowana nad Adriatyk, gdzie operowały z baz austriackich, a część do baz na terenie Belgii. UB-17 został więc po wybudowaniu rozebrany na części i przewieziony koleją do Andwerpii, gdzie wodowany 21 kwietnia 1915 roku, wszedł do służby w Cesarskiej Marynarce Wojennej 4 maja 1915 roku, a 10 maja został włączony do Flotylli Flandria (U-Bootflottille Flandern) operującej z Brugii.
Służba edytuj
Pierwszym dowódcą został Ralph Wenninger[3]. Wenninger dowodził okrętem do 27 czerwca 1916 roku, z przerwą od 7 marca do 15 kwietnia. Pod jego dowództwem UB-17 uszkodził pierwszy statek nieprzyjaciela. 18 lipca 1915 roku UB-17 uszkodził brytyjski tankowiec „Batoum” o pojemności 4054 BRT[4]. Płynący z Killingholme do Harwich statek został uszkodzony i osiadł na plaży około 2,5 mili od Southwold. W wyniku ataku zginęło 6 członków załogi.
6 sierpnia UB-17 zatrzymał i zatopił cztery brytyjskie łodzie rybackie[1]. Ostatnim statkiem zatopionym przez UB-17 pod dowództwem Wenningera był brytyjski parowiec „Franz Fischer” o pojemności 957 BRT[5]. Statek płynął z ładunkiem węgla z Hartlepool do Cowes śmierć poniosło 13 członków załogi. 28 czerwca 1916 roku kapitanem okrętu na 10 dni został mianowany Kapitänleutnant Günther Suadicani[6], którego zastąpił Hans Degetau[7] 1 września 1916 roku dowodzony przez Degetaua UB-17 zatopił holenderski parowiec „Zeearend” o pojemności 462 BRT[8].
10 stycznia 1918 roku ostatnim dowódcą okrętu został mianowany Oberleutnant zur See Albert Branscheid[9].
Zatonięcie edytuj
11 marca 1918 roku UB-17 pod dowództwem Branscheida wypłynął z Zeebrugge na 91. patrol bojowy i zaginął bez wieści. Według części źródeł UB-17 został zatopiony przez brytyjski niszczyciel HMS „Onslow”[10], inne źródła przypisują jego zatonięcie innym okrętom brytyjskim. Cała załoga zginęła[2].
Uwagi edytuj
- ↑ SM – Seiner Majestät.
Przypisy edytuj
- ↑ a b Ships hit by UB 17. [w:] WWI U-boat Successes [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2013-11-23]. (ang.).
- ↑ a b UB 17. [w:] WWI U-boats [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2013-11-23]. (ang.).
- ↑ Ralph Wenninger. [w:] WWI U-boat commanders [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2013-11-23]. (ang.). (22 kwietnia 1890 – 13 marca 1945), pierwszy dowódca okrętu SM UB-17, który za jego kadencji zatopił 11 statków nieprzyjaciela. Następnie dowódca SM UC-17 oraz SM UB-55. 30 marca 1918 roku odznaczony Pour le Mérite. Od 1 marca 1935 roku w Luftwaffe, 1 listopada 1940 roku mianowany na General der Flieger.
- ↑ Batoum. [w:] Ships hit during WWI [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2013-11-23]. (ang.).
- ↑ Franz Fischer. [w:] Ships hit during WWI [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2013-11-23]. (ang.).
- ↑ Günther Suadicani. [w:] WWI U-boat commanders [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2013-11-23]. (ang.). (17 października 1887 – 11 czerwca 1953).
- ↑ Hans Degetau. [w:] WWI U-boat commanders [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2013-11-23]. (ang.). (30 kwietnia 1890 – 13 marca 1917) następnie od 4 grudnia 1916 roku dowódca SM UC-67, na pokładzie którego zaginął wraz z całą załogą.
- ↑ Zeearend. [w:] Ships hit during WWI [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2013-11-23]. (ang.).
- ↑ Albert Branscheid (20 stycznia 1892 – 12 marca 1918) – Uboat.net WWI U-boat commanders.
- ↑ Według Conway’s All the World Fighting Ships 1906-1921, s. 180.
Bibliografia edytuj
- Eberhard Moller, Werner Brack: The Encyclopedia of U-Boats From 1904 to the Present. Londyn: Greenhill Books Lionel Leventhal Ltd., 2004, s. 43. ISBN 1-85367-623-3. (ang.).
- Robert Gardiner (red.): Conway’s All the World Fighting Ships 1906-1921. Londyn: Conway Maritime Press Ltd., 1985, s. 180. ISBN 0-85177-245-5. (ang.).
- Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). Santa Barbara, California: ABC-CLIO, marzec 2007, s. 99. ISBN 1-85367-623-3.
- UB 17. [w:] WWI U-boats [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2013-11-23]. (ang.).