SW 680
SW 680 – produkowana od 1966 przez WSK Mielec rodzina silników wysokoprężnych z wtryskiem bezpośrednim, licencyjna, polska wersja silników typu 0.680 plus firmy British Leyland.
Historia edytuj
Próby skonstruowania silnika wysokoprężnego dla ciężkiego transportu drogowego sięgały roku 1952, gdy rozpoczęto pierwsze prace nad silnikiem S-56 do projektowanego w Biurze Konstrukcyjnym Przemysłu Motoryzacyjnego (BKPMot) samochodu ciężarowego A80 (nazwanego później „Żubr”). Silnik ten nie osiągał wymaganych parametrów pracy i postanowiono go zmodernizować. Tak powstał silnik S-560 o powiększonych parametrach roboczych. Jednak do produkcji seryjnej został wprowadzony bez należytego przebadania. Błędne rozwiązania konstrukcyjne (mocowania przeciwciężarów wału korbowego) powodowały awarie i niepewność ruchową samochodów z tym silnikiem. Sytuacja ta wpłynęła na zakup licencji na silnik 0.680 o wymaganych parametrach w firmie Leyland[1].
Zastosowanie edytuj
Odmiany silnika SW680 były podstawową jednostką napędową samochodów ciężarowych rodzin Jelcz 300 i 410 oraz autobusów Jelcz PR110 i Autosan, używane były również do napędu haubic samobieżnych Goździk, maszyn budowlanych, agregatów prądotwórczych i małych statków. Silniki SW680/17 znalazły również zastosowanie w rolnictwie. Służyły jako jednostka napędowa do polskich maszyn samojezdnych: kombajnów zbożowych Bizon (BS Z110, Gigant) oraz sieczkarni samojezdnych z serii Z350 i prototypu Z330. Silnik znalazł zastosowanie także w wyciągarkach szybowcowych rodzimej produkcji, m.in. Tur-2B.
Budowa edytuj
Silnik 6-cylindrowy ZS, w układzie rzędowym pionowym lub poziomym (wersja autobusowa), średnica cylindra 127 mm i skok tłoka 146 mm, pojemność skokowa 11 100 cm³. Silnik miał rozrząd górnozaworowy, popychaczowy układ rozrządu OHV z wałkiem umieszczonym w kadłubie. Kuty jednolity wał korbowy podparto na siedmiu ślizgowych łożyskach głównych, wtrysk bezpośredni do toroidalnych komór spalania w denkach tłoków. Początkowo montowano tłoczkową pompę wtryskową oraz wtryskiwacze firmy CAV. W późniejszym okresie wprowadzono aparaturę wtryskową produkowaną w kraju według licencji firmy Friedmann-Meyer. Masa suchego silnika wynosiła około 970 kg.
Osiągi edytuj
Podstawowa wersja wolnossąca (bez turbodoładowania) SW 680/1, przy stopniu sprężania 15,8 osiągała moc 147 kW (200 KM) przy 2200 obr./min, a maksymalny moment obrotowy wynosił 743 Nm przy 1200 obr./min. Podstawowa wersja z turbodoładowaniem SW680/17 osiągała moc 240 KM (176,5 kW).
Wersje rozwojowe edytuj
- SWT680
- SWT11
- MD111E
Przypisy edytuj
- ↑ Aleksander Rummel. Polskie konstrukcje i licencje motoryzacyjne w latach 1922–1980. WKiŁ 1985.
Bibliografia edytuj
- „Silniki Spalinowe” nr 3/2005 (122), s.17. ptnss.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-05-15)]. [dostęp 2019-04-18]
- Rysunek silnika SW 680/56/3
- Leyland SW 680/1 – instrukcja obsługi silników wysokoprężnych, WSK Mielec 1972
- SW 680 /1/2/4/6/8 – instrukcja obsługi, WSK Mielec 1969, wyd. 2