Saładdin Kiazimow

radziecki generał-major

Saładdin Isajewicz Kiazimow (ros. Салахаддин Иса оглы Кязимов; ur. 22 grudnia 1920 we wsi Kass w rejonie Zaqatala, zm. 2 lipca 1978 w Baku) – radziecki wojskowy, kapitan Armii Czerwonej, generał major milicji, Bohater Związku Radzieckiego (1943).

Saładdin Kiazimow
Салахаддин Иса оглы Кязимов
ilustracja
generał major milicji
Data i miejsce urodzenia

22 grudnia 1920
Kass, rejon Zaqatala

Data i miejsce śmierci

2 lipca 1978
Baku

Przebieg służby
Lata służby

1941–1945
(Armia Czerwona)
1945–1978
(Wojska Wewnętrzne)

Siły zbrojne

Armia Czerwona
Wojska Wewnętrzne

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa

Późniejsza praca

pracownik Ministerstwa Spraw Wewnętrznych Azerbejdżańskiej SRR

Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego
Order Lenina Order Czerwonego Sztandaru Order Aleksandra Newskiego (ZSRR) Order Czerwonej Gwiazdy Order Czerwonej Gwiazdy Medal „Za zasługi bojowe” Medal jubileuszowy „W upamiętnieniu 100-lecia urodzin Władimira Iljicza Lenina” Medal „Za obronę Moskwy” Medal „Za Zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941-1945” Medal jubileuszowy „Dwudziestolecia zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945” Medal „Za zdobycie Berlina” Medal „Za wyzwolenie Warszawy” Medal „Za wyzwolenie Pragi” Medal jubileuszowy „30 lat Armii Radzieckiej i Floty” Medal jubileuszowy „40 lat Sił Zbrojnych ZSRR” Medal jubileuszowy „50 lat Sił Zbrojnych ZSRR” Medal „Za nienaganną służbę” I Klasy (ZSRR)

Życiorys

edytuj

Pochodził z cachurskiej rodziny nauczycielskiej. Ukończył studia na Wydziale Fizyczno-Matematycznym Azerbejdżańskiego Instytutu Pedagogicznego w Baku, od 1941 służył w Armii Czerwonej. W 1942 skończył przyśpieszony kurs szkoły artylerii w Tbilisi, od 1943 należał do WKP(b), od kwietnia 1942 uczestniczył w wojnie z Niemcami. Brał udział w bitwie pod Kurskiem, po której został odznaczony za waleczność. Później uczestniczył w forsowaniu Desny, Dniepru i Prypeci w nocy na 22 września 1943 w rejonie czernihowskim, gdzie jako dowódca baterii 62 pułku artylerii 8 Dywizji Piechoty 13 Armii Frontu Centralnego zniszczył stanowiska ogniowe przeciwnika i umożliwił wykonanie zadanie bojowego. Następnego dnia z baterią przeprawił się przez Dniepr i brał udział w walkach o przyczółek w rejonie wsi Wierchnije Żary w rejonie brahińskim. Na początku 1944 został dowódcą dywizjonu, brał udział w walkach w Polsce i Czechosłowacji. Ostatniego dna wojny, 9 maja 1945 został ranny w rejonie Pragi i trafił do szpitala. Po wojnie służył w Wojska Wewnętrznych podległych MWD, w latach 1956–1960 był szefem sztabu dywizji ochrony konwojowej Wojsk Wewnętrznych MWD, otrzymał stopień generała majora milicji. Został zastępcą ministra spraw wewnętrznych Azerbejdżańskiej SRR. 2 lipca 1978 podczas wykonywania obowiązków służbowych został zastrzelony wraz z ministrem spraw wewnętrznych Azerbejdżańskiej SRR Arifem Heydarovem (w jego gabinecie) i innym pracownikiem MWD tej republiki.

Odznaczenia

edytuj

Bibliografia

edytuj