Sabine Leutheusser-Schnarrenberger

niemiecka polityk

Sabine Leutheusser-Schnarrenberger (ur. 26 lipca 1951 w Minden) – niemiecka prawniczka i polityk, posłanka do Bundestagu, działaczka Wolnej Partii Demokratycznej (FDP) i jej przewodnicząca w Bawarii, w latach 1992–1996 oraz 2009–2013 minister sprawiedliwości.

Sabine Leutheusser-Schnarrenberger
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

26 lipca 1951
Minden

Minister sprawiedliwości Niemiec
Okres

od 28 października 2009
do 17 grudnia 2013

Przynależność polityczna

Wolna Partia Demokratyczna

Poprzednik

Brigitte Zypries

Następca

Heiko Maas

Minister sprawiedliwości Niemiec
Okres

od 18 maja 1992
do 17 stycznia 1996

Przynależność polityczna

Wolna Partia Demokratyczna

Poprzednik

Klaus Kinkel

Następca

Edzard Schmidt-Jortzig

podpis

Życiorys edytuj

Pochodzi z rodziny zaangażowanej politycznie. Ojciec Horst Leutheusser był adwokatem i samorządowcem, pełnił w latach 1964–1969 obowiązki wiceburmistrza Minden z ramienia CDU. Wuj Wolfgang Stammberger był z kolei ministrem sprawiedliwości RFN (1961–1962).

Po uzyskaniu w 1970 matury odbyła studia prawnicze w Getyndze i Bielefeld. Do 1978 zdała państwowe egzaminy prawnicze I oraz II stopnia. W latach 1979–1990 była zatrudniona w Niemieckim Urzędzie Patentowym, dochodząc do stanowiska dyrektorskiego. W 1991 zasiadła po raz pierwszy w zarządzie federalnym FDP, a w 1993 w prezydium tego ugrupowania.

W 1990 po raz pierwszy została wybrana do Bundestagu. Reelekcję uzyskiwała w latach 1994, 1998, 2002, 2005 i 2009, sprawując mandat poselski do 2013.

18 maja 1992 została mianowana ministrem sprawiedliwości w czwartym gabinecie Helmuta Kohla, pozostała na tym stanowisku również w piątym rządzie tego kanclerza. Opowiadała się przeciw projektom rozszerzenia uprawnień władz państwowych w kwestii podsłuchów. Gdy w przeprowadzonej ankiecie działacze FDP wsparli jednak projekt CDU, 14 grudnia 1995 podała się do dymisji. Zakończyła urzędowanie 17 stycznia 1996, kiedy to zastąpił ją Edzard Schmidt-Jortzig.

Pozostała aktywną parlamentarzystką swojego ugrupowania. W kadencji 2005–2009 pełniła obowiązki wiceprzewodniczącej klubu poselskiego FDP oraz rzecznika ds. prawnych, była również przewodniczącą komisji prawa. Od 2003 do 2010 zasiadała w Zgromadzeniu Parlamentarnym Rady Europy[1]. Publicznie krytykowała projekt ustaw wielkiej koalicji chadeków i socjaldemokratów z 2007 o gromadzeniu danych osobowych[2].

W 2000 objęła obowiązki przewodniczącej FDP w Bawarii, stawiając sobie za główny cel powrót FDP do landtagu w Monachium. W 2003 FDP pod jej przewodnictwem nie przekroczyła jednak progu 5% w wyborach regionalnych, natomiast w 2005 uzyskała niecałe 10% głosów w wyborach do Bundestagu, a liczba bawarskich posłów partii zwiększyła się z 4 do 9. W wyborach do landtagu w 2008 Wolna Partia Demokratyczna uzyskała po raz pierwszy od 14 lat reprezentację parlamentarną. Sabine Leutheusser-Schnarrenberger podpisała 24 października 2008 umowę o koalicji rządowej z CSU na szczeblu tego kraju związkowego.

28 października 2009, po wygranych przez CDU-CSU i FDP wyborach do Bundestagu, objęła ponownie resort sprawiedliwości w drugim gabinecie Angeli Merkel. Sprawowała go do 17 grudnia 2013. W tym samym roku w wyniku wyborczej porażki liberałów znalazła się poza parlamentem. Ustąpiła wówczas z kierowniczych funkcji partyjnych.

Pozostała aktywną działaczką społeczną i samorządową. Od 2002 wybierana do rady powiatu Starnberg. Powołana m.in. w skład rady doradczej fundacji Pro Justitia[3] oraz rady doradczej Global Panel Foundation[4]. Wspierała działania Alice Schwarzer na rzecz zakazu rozpowszechniania pornografii (w ramach tzw. PorNO-Kampagne).

Życie prywatne edytuj

Jest wdową (jej mąż Ernst Schnarrenberger zmarł w 2006), zamieszkała w Feldafing. W 2013 wyróżniona honorowym obywatelstwem tej miejscowości.

Przypisy edytuj

  1. Profil na stronie Zgromadzenia Parlamentarnego Rady Europy. [dostęp 2016-11-20]. (ang.).
  2. Sabine Leutheusser-Schnarrenberger: Auf dem Weg in den autoritären Staat. blaetter.de, styczeń 2008. [dostęp 2016-11-20]. (niem.).
  3. Gremiem: Stiftungsbeirat. stiftung-projustitia.de. [dostęp 2016-11-20]. (niem.).
  4. Board of Advisors. globalpanel.org. [dostęp 2016-11-20]. (ang.).

Bibliografia edytuj