Sadowie (województwo świętokrzyskie)
Sadowie – wieś w Polsce, położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie opatowskim, w gminie Sadowie[5][4].
| wieś | |
 Urząd gminy w Sadowiu | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2020) |
447[2] |
| Strefa numeracyjna |
15 |
| Kod pocztowy |
27-580[3] |
| Tablice rejestracyjne |
TOP |
| SIMC |
0806424[4] |
Położenie na mapie gminy Sadowie  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego  | |
Położenie na mapie powiatu opatowskiego  | |
 50°51′11″N 21°22′06″E/50,853056 21,368333[1]
| |
Miejscowość jest siedzibą gminy Sadowie.
W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie tarnobrzeskim.
Części wsi edytuj
| SIMC | Nazwa | Rodzaj |
|---|---|---|
| 0806430 | Doły | część wsi |
| 0806482 | Jacentów | przysiółek |
| 0806447 | Kolonia Sadowie | część wsi |
| 0806453 | Nowe Sadowie | część wsi |
| 0806460 | Ogrody | część wsi |
| 0806476 | Stara Wieś | część wsi |
Przez wieś przechodzi 
czerwony szlak rowerowy do Opatowa.
Historia edytuj
Pierwsze wzmianki pisemne o Sadowiu pochodzą z XV wieku. Wieś należała w tym czasie do Jana ze Sprowy, sędziego sandomierskiego. Było tu 9 łanów kmiecych, karczma i 4 zagrodników, oddających prebendzie szewieńskiej dziesięcinę o wartości do 10 grzywien. W kolejnym opisie Jana Długosza wieś wymianiana jest jako własność Eustachego Sprowskiego, kasztelana radomskiego. W 1508 r. część Sadowia należała do Jana Słupeckiego z Konar. W 1578 r. była własnością Adama Rzuchowskiego. W tym czasie Sadowie miało 9 osadników na 3,5 łanach, 5 zagrodników i 3 ubogich komorników[6].
Badania archeologiczne edytuj
W 2015 r. odkryto na północno-wschodnim skraju wsi duże cmentarzysko neolityczne, kultury amfor kulistych, obejmujące zarówno groby ludzkie z kośćmi, jak i zwierzęce, zawierające szczątki kostne różnych zwierząt gospodarczych. Groby były typu skrzyniowego – prostokątne, miały ściany boczne oraz dna wykonane z kamieni. W środku znajdywały się również naczynia ceramiczne i różne wyroby z krzemieni oraz zębów. Tak w ludzkich, jak i zwierzęcych grobach, w jednym obiekcie pochowanych było zwykle kilka osobników[7]. Do schyłku 2019 r. odsłonięto na przebadanym obszarze 23 groby, a rozpoznanie geofizyczne sugeruje obecność kolejnych. Na tym stanowisku archeologicznym znaleziono też zabytki innych kultur archeologicznych[7].
Zabytki edytuj
Zespół pałacowy Jacentów (pałac, budynek gospodarczy, budynek służby, park), wpisany do rejestru zabytków nieruchomych (nr rej.: A.563/1-4 z 14.12.1957 i z 27.05.1986)[8].
Przypisy edytuj
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 9 stycznia 2024, identyfikator PRNG: 120256
- ↑ Raport o stanie gminy w roku 2020. Stan ludności 31.12.2020 str. 13-14 [dostęp 2022-04-14]
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1131 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ a b c TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2015-11-18].
- ↑ a b Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części. „Dziennik Ustaw”. Nr 29, poz. 200, s. 1867, 2013-02-15. Ministerstwo Administracji i Cyfryzacji. [dostęp 2014-03-09].
- ↑ Filip Sulimierski, Bronisław Chlebowski, Władysław Walewski, Słownik Geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, Warszawa 1880-1885.
- ↑ a b Pasterkiewicz Wojciech. Wyniki badań archeologicznych na cmentarzysku z późnego neolitu w Sadowiu koło Opatowa. „Repozytorium Uniwersytetu Rzeszowskiego”, 2017.
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo świętokrzyskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023, s. 40 [dostęp 2015-12-14].