Sala Poselska na Wawelu
Sala Poselska, znana także jako Sala Pod Głowami – reprezentacyjna komnata Zamku Królewskiego na Wawelu. Od czasów koronacji Władysława IV Wazy w 1633 roku miejsce obrad Izby Poselskiej w czasie sejmów koronacyjnych[1] i przyjmowania poselstw.
Pierwotny strop kasetonowy autorstwa Sebastiana Tauerbacha i Hansa Sznycera z ok 1540 r. Nie został zniszczony podczas pożaru w 1702 roku i w latach 1804−1807; obecny jest rekonstrukcją. W kasetonach umieszczone były 194 rzeźbione głowy, z których do dziś zachowało się 30 oryginalnych głów z XVI wieku (tzw. głowy wawelskie). Ściany zdobi fryz malowany przez Dionizego Stubę z Alegorią historii życia ludzkiego, ukazujący poszczególne etapy życia człowieka.
W urządzeniu Sali Poselskiej starano się nawiązać do jej historycznych funkcji. Stąd portrety Zygmunta Starego i Anny Jagiellonki (pędzla Marcina Kobera) oraz fotel (poltrone) zastępujący niezachowany tron. Na ścianach zawieszone są arrasy z serii Dzieje rajskie oraz werdiury. W sali zachował się oryginalny renesansowy fryz.
Galeria edytuj
-
Portret Anny Jagiellonki -
Portret Zygmunta I Starego -
-
-
-
Przypisy edytuj
- ↑ Stefania Ochmann-Staniszewska, Zdzisław Staniszewski, Sejm Rzeczypospolitej za panowania Jana Kazimierza Wazy. Prawo - doktryna - praktyka, tom II, Wrocław 2000, s. 12.
Bibliografia edytuj
- Kazimierz Kuczman, Wzgórze Wawelskie : Przewodnik; Państwowe Zbiory Sztuki na Wawelu, Ministerstwo Kultury i Sztuki, Zarząd Muzeów i Ochrony Zabytków, Kraków 1988, wyd. drugie.
- Kazimierz Kuczman, "Renesansowe Głowy wawelskie", Kraków 2004