Traszka Waltla

Traszka Waltla
	Pleurodeles waltl
	Michahelles, 1830
	; Salamandra Waltla w akwarium
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	płazy
Rząd	płazy ogoniaste
Rodzina	salamandrowate
Podrodzina	Pleurodelinae
Rodzaj	Pleurodeles
Gatunek	traszka Waltla
Synonimy
	Salamandra funebris Bory de Saint-Vincent, 1828; Triton costatus Wagler, 1830; Salamandra major Cuvier, 1831; Salamandra fenestrata Cuvier, 1831; Bradybates ventricosus Tschudi, 1838; Pleurodeles exasperatus Duméril, Bibron & Duméril, 1854;
	Salamandra funebris Bory de Saint-Vincent, 1828; Triton costatus Wagler, 1830; Salamandra major Cuvier, 1831; Salamandra fenestrata Cuvier, 1831; Bradybates ventricosus Tschudi, 1838; Pleurodeles exasperatus Duméril, Bibron & Duméril, 1854;
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; bliski zagrożenia
	Zasięg występowania
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Traszka Waltla^[3]^[4], salamandra Waltla^[5] (Pleurodeles waltl) – gatunek płaza ogoniastego z podrodziny Pleurodelinae w rodzinie salamandrowatych (Salamandridae). Największy europejski płaz. Bardzo popularny wśród akwarystów ze względu na niewygórowane wymagania.

Płaz ten znany jest również jako żebrowiec Waltla.^{[potrzebny przypis]} Nazwa ta związana jest z widocznymi na jego ciele pomarańczowymi brodawkami, przez które wyczuć można zakończenia żeber.

Występowanie edytuj

Występuje na Półwyspie Iberyjskim i w Maroku.

Środowisko edytuj

Wolno płynące rzeki, jeziora i sztuczne zbiorniki wodne.

Zachowanie edytuj

Dni spędza ukryta w wodorostach, żeruje po zmierzchu. Środowisko wodne opuszcza zazwyczaj tylko w przypadku wyschnięcia zbiornika. Na lądzie zazwyczaj ukrywa się pod kamieniami. W momencie zaatakowania żebra przebijają skórę, znajdują się tam gruczoły z trującą substancją.

Rozmnażanie edytuj

Dwa razy w roku – wczesną wiosną i latem. Samica składa do 1000 jaj i przyczepia do roślin wodnych. Wyklute z jaj larwy cechują się dużym apetytem i rozwijają się bardzo szybko.

Akwarystyka edytuj

W niewoli potrafi przeżyć nawet do 20 lat. Może być karmiona larwami i dżdżownicami, ale także kawałkami chudego mięsa.

Przypisy edytuj

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Pleurodeles waltl, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
↑ Pleurodeles waltl, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
↑ J. Mazgajska: Płazy świata. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2009. ISBN 978-83-01-15846-0.
↑ Marcin JanM.J. Gorazdowski Marcin JanM.J., MichałM. Kaczorowski MichałM., Leksykon zwierząt terraryjnych, Warszawa: MULTICO Oficyna Wydawnicza, 2005, s. 70, ISBN 83-7073-400-6, OCLC 749563549 .
↑ Andrzej Budziaszewski, Płazy w akwarium, Akwarium, Nr 4/83. [dostęp 2012-09-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)].

Bibliografia edytuj

Václav Laňka, Zbyšek Vít: Płazy i gady. Wyd. 2. Warszawa: Polska Oficyna Wydawnicza "BGW", 1993, s. 34-35. ISBN 83-7066-359-1. (pol.).

[itis-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Pleurodeles waltl, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).

[iucn-2] Pleurodeles waltl, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).

[Mazgajska-3] J. Mazgajska: Płazy świata. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2009. ISBN 978-83-01-15846-0.

[4] Marcin JanM.J. Gorazdowski Marcin JanM.J., MichałM. Kaczorowski MichałM., Leksykon zwierząt terraryjnych, Warszawa: MULTICO Oficyna Wydawnicza, 2005, s. 70, ISBN 83-7073-400-6, OCLC 749563549 .

[5] Andrzej Budziaszewski, Płazy w akwarium, Akwarium, Nr 4/83. [dostęp 2012-09-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)].

[3]

[4]

[5]

[1]

[2]