Salus
Salus – rzymska bogini i personifikacja zdrowia, pomyślności i szeroko pojętego bezpieczeństwa. Utożsamiana z grecką Higieją; z jej postacią nie był związany żaden mit[1].
| personifikacja zdrowia, dobrobytu i pomyślności | |
 Aureus cesarza Nerona z wizerunkiem Salus jako patronki władcy | |
| Występowanie | |
|---|---|
| Odpowiednik |
Higieja (grecki) |
Wcześniej, jako bogini zdrowia i dobrobytu, należała do najstarszych bóstw rzymskich. Przed nią w podobnym charakterze czczono sabińską boginię Strenię. Po wprowadzeniu kultu Eskulapa (293 p.n.e.) identyfikowano ją z jego córką (Higieją). W epoce cesarstwa odbierała dodatkowo cześć jako opiekuńcze bóstwo strzegące zdrowia i pomyślności cesarzy[2].
Na Kwirynale posiadała własną świątynię, oddaną dla kultu w 302 p.n.e., gdzie corocznie 5 sierpnia obchodzono święto ku jej czci[3]. Podczas zarazy, która nawiedziła Rzym w 180 p.n.e., wystawiono jej złoty posąg. W ikonografii przedstawiana jako kobieta, zazwyczaj siedząca, trzymająca w prawej dłoni czarę ofiarną, z której wylewa ofiarę na opleciony przez węża ołtarz[4]. Często wyobrażana na monetach z inskrypcją SALVS AVGVSTI/AVGVSTAE, również w postaci stojącej, jako spełniająca libację lub karmiąca węża z czary[5].
Przypisy edytuj
- ↑ Pierre Grimal: Słownik mitologii greckiej i rzymskiej. Wrocław: Ossolineum, 2008, s. 317. ISBN 978-83-04-04673-3.
- ↑ Lucyna Stankiewicz: Ilustrowany słownik mitologii greckiej i rzymskiej. Wrocław: Ossolineum, 2008, s. 322. ISBN 978-83-04-04768-6.
- ↑ Roman Gods & Goddesses. (red. William White). New York: Britannica Educational Publishing, 2008, s. 117. ISBN 978-1-62275-159-4.
- ↑ Mała encyklopedia kultury antycznej A–Z. (red. Zdzisław Piszczek). Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1983, s. 658. ISBN 83-01-03529-3.
- ↑ Björn Ralph Kankelfitz: Römische Münzen von Pompeius bis Romulus. Augsburg: Battenberg, 1996, s. 29, ISBN 3-89441-224-0.