Sanatorium Gryf w Połczynie-Zdroju
Szpital Uzdrowiskowy Gryf – największy obiekt sanatoryjny uzdrowiska Połczyn-Zdrój, zarządzany obecnie przez spółkę Uzdrowisko Połczyn. Zlokalizowany jest na skraju angielskiej części parku zdrojowego, przy ul. Solankowej 8.
 nr rej. obiekt proponowany do wpisu do rejestru zabytków
| |
.jpg)
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Adres |
ul. Solankowa 8 |
| Typ budynku |
sanatorium |
| Inwestor |
Kaiserbad AG |
| Kondygnacje |
3 |
| Rozpoczęcie budowy | |
| Ukończenie budowy | |
| Zniszczono |
1945–1947 |
| Odbudowano |
1947–1948 |
| Pierwszy właściciel |
Kaiserbad AG, Karl Steltner |
| Kolejni właściciele |
dr Rudolf Hölzl (1912–), Armia Czerwona (1945–1947) |
| Obecny właściciel |
Uzdrowisko Połczyn S.A. (1947–) |
Położenie na mapie Połczyna-Zdroju  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego  | |
Położenie na mapie powiatu świdwińskiego  | |
Położenie na mapie gminy Połczyn-Zdrój  | |
 53°45′29,970″N 16°05′31,423″E/53,758325 16,092062
| |
| Strona internetowa | |
Historia edytuj
.jpg)
Został zbudowany z inicjatywy władz miejskich w l. 1894–1896 jako sanatorium Kaiserbad (Sanatorium „cesarskie”) na 350 pacjentów. Od samego początku współpracował z Invaliditäts- und Altersversorgungsanstalt der Provinzen Pommern und Posen (Zakład opiekuńczy dla inwalidów i osób w podeszłym wieku prowincji pomorskiej i poznańskiej). Przed II wojną światową określany mianem „nordyckiego Wiesbaden” lub „borowinowego kurortu Wschodu” był największym sanatorium w Europie płn., jak i dzięki udziałowcowi Mosesowi Libermannowi, największym w Europie sanatorium żydowskim. Szczyt zainteresowania pacjentów tego wyznania sanatorium przypada na 1907. Od 1912 do końca lat 30. sanatorium było własnością dr. Rudolfa Hölzla, stąd jego pełna nazwa w tym okresie – Sanitätsrat Dr. Hölzl’s Kaiserbad-Sanatorium, physikalisch-diätetische Heilanstalt, Staatlich konzessionierte Privatkrankenanstalt, Bad Polzin in der Pommerschen Schweiz (Sanatorium Kaiserbad radcy sanitarnego dr. Hölzla, Sanatorium fizyczno-dietetyczne, Szpital niepubliczny posiadający koncesję państwową, Połczyn-Zdrój w Szwajcarii Pomorskiej). W 1929 dyrektorem sanatorium był Erich Roesner[potrzebny przypis].
W obiekcie funkcjonowało wówczas kasyno, kręgielnia, basen, kilka restauracji, w tym z kuchnią koszerną, jak i dom publiczny. W latach 30. wśród pacjentów dominowała kadra oficerska Wehrmachtu[potrzebny przypis].
W okresie I wojny światowej (np. w 1915) obiekt pełnił funkcję szpitala zapasowego (Res.-Lazarett). Podobnie w okresie II wojny światowej – najpierw wojsk niemieckich, a następnie do 1947 Armii Czerwonej (Лазарет)[potrzebny przypis].
Dla polskich kuracjuszy sanatorium było sukcesywnie udostępniane od 1948, przy jednoczesnym prowadzeniu prac remontowych. Do lat 70. ub. w. był to największy obiekt tego typu w Polsce[potrzebny przypis]. Obecnie jest przygotowany na obsługę 430 pacjentów. Współpracuje z NFZ oraz z ZUS[potrzebny przypis].
Zobacz też edytuj
Bibliografia edytuj
- Sanitätsrat Dr. Hölzls Kaiserbad Sanatorium, Staatl. konzessionierte Privatkrankenanst., Bad Polzin, Pomm. Schweiz, 1925, 24 s.
- Rudolf Hoelzl: Sanitätsrat Dr. Hölzl’s Kaiserbad-Sanatorium, 1929, 30 s.
- Sanitätsrat Dr. Hölzl’s Kaiserbad-Sanatorium Bad Polzin (Pommersche Schweiz), Lorsch & Nachbar 1930, 24 s.
- Sanitätsrat Dr. Hölzl’s Kaiserbad-Sanatorium, physikal.-diätet. Heilanstalt, staatl. konzess. Privatkrankenanstalt, Bad Polzin in d. pommerschen Schweiz, Kaiserbad-Sanatorium Polzin 1938, folder
- Sanatoryjny olbrzym – połczyński „Gryf”, [w:] strona polskaniezwykla.pl