Schipperke
Schipperke – rasa psa, należąca do grupy psów pasterskich i zaganiających, zaklasyfikowana do sekcji psów pasterskich (owczarskich). Według klasyfikacji FCI nie podlega próbom pracy[4]; na wystawach pod patronatem FCI psy tej rasy sędziowane ubiegają się o jeden CACIB na płeć. Zgodnie z klasyfikacją amerykańską, należy do grupy psów użytkowych[5]. Typ lisowaty[1].
 Schipperke | |
| Kraj patronacki | |
|---|---|
| Kraj pochodzenia | |
| Wymiary | |
| Wysokość |
psy (27,5-32,5) |
| Masa |
5,4-7,3 kg[3] |
| Klasyfikacja | |
| FCI |
Grupa I, Sekcja 1, |
| AKC |
Non-sporting |
| ANKC |
Grupa 7 – Non-sporting |
| CKC |
Grupa 6 – Non-sporting |
| KC(UK) |
Utility |
| NZKC |
Non-sporting |
| UKC |
Grupa 8 – Companion Dog |
| Wzorce rasy | |
Krótki rys historyczny edytuj
Psy typu schipperke istniały od dawna na terenach dzisiejszej Belgii, towarzysząc żeglarzom śródlądowym na ich łodziach. Zanim jednak trafiły na łodzie, były psami stróżującymi w domostwach mieszczan, pomagając im zwalczać gryzonie.
Przed pierwszą wojną światową w Belgii rozkwitała hodowla tej rasy, ustalony wzorzec obejmował psy czarne i bez ogona, o średniej wielkości. Belgowie bardzo wiele tych psów eksportowali na Wyspy Brytyjskie i do Stanów Zjednoczonych. Zwłaszcza Anglicy nie byli wierni hodowli według wzorca przyjętego w Belgii, otrzymując psy na przykład maści kremowej.
Po drugiej wojnie światowej nastąpił regres w hodowli na kontynencie europejskim, po dziś dzień aktywnymi klubami schipperke są jedynie kluby w Stanach Zjednoczonych i Wielkiej Brytanii.
Użytkowość edytuj
Współcześnie schipperke jest psem reprezentacyjnym, zachował jednak wiele ze swych cech użytkowych, takich jak umiejętność stróżowania i niestrudzonego polowania na mniejsze gryzonie.
Temperament edytuj
Jak w przypadku psów stróżujących, są bardzo czujne, wierne, ciekawe wszystkiego, co dzieje się w domostwie, wręcz wścibskie[3]. Bardzo wesołe i radosne. Uwielbiają zabawę i ruch. Są inteligentne, chętne do nauki. Szybko rozumieją wydawane polecenia. To psy idealne do życia w mieście, jak i na terenach podmiejskich. Psy idealne do psich sportów, np. agility
Budowa edytuj
Psy o kształcie ciała kwadratowym, co było konsekwencją minimalizowania wymiarów psa początkowo średniej wielkości. Kątowanie tylnych kończyn jest strome, a kufa szpiczasta.
Szata i umaszczenie edytuj
Czarne, w Stanach Zjednoczonych dopuszczalne także osobniki o jasnym umaszczeniu.
Utrzymanie edytuj
Psy nie wymagają regularnego czesania i pielęgnacji, nadają się do niewielkich mieszkań, ale lubią długie spacery.
Popularność w Polsce edytuj
W Polsce psy rasy Schipperke są mało znane.
Przypisy edytuj
Bibliografia edytuj
- Rino Falappi: Czworonożni przyjaciele: rasy, pielęgnacja i hodowla psów. Warszawa: Dom Wydawniczy "Bellona", 2001. ISBN 83-11-09354-7.
- Alain Fournier: Ilustrowana encyklopedia psów rasowych. Warszawa: Carta Blanca. Grupa Wydawnicza PWN, 2012. ISBN 978-83-7705-179-5.
- Eva Maria Krämer: Rasy psów. Warszawa: Oficyna Wydawnicza MULTICO, 1998, s. 49. ISBN 83-7073-122-8.
- Ammy Marder, Debra Horwitz: Nasz pies. Poradnik dla właścicieli psów. Warszawa: Książka i Wiedza, 1999. ISBN 83-05-13030-4.
- Joan Palmer: Psy rasowe; 235 ras; pochodzenie rasy, pielęgnacja, szkolenie, przygotowanie do pokazów. Warszawa: Agencja Elipsa, 1995. ISBN 83-85152-709.
- David Taylor: Księga psów. Warszawa: Świat Książki, 1995. ISBN 83-7129-102-7.