Schronisko dla bezdomnych

Schroniska dla bezdomnych – przeznaczone są dla osób, które nigdzie nie są zameldowane, często nie posiadają dowodów tożsamości i stałych źródeł dochodu. Często podopieczni schronisk obciążeni są nałogami (alkoholizm, narkomania)[potrzebny przypis]. Społeczność schronisk w dużej mierze składa się z ludzi, którzy weszli w konflikt z prawem[potrzebny przypis]. Prowadzone są przez organizacje pozarządowe (zakony, fundacje, stowarzyszenia itp.). Na swoją działalność pozyskują fundusze w większości od sponsorów, a w mniejszym stopniu i od władz lokalnych na terenie, na którym funkcjonują.

Najstarszy budynek użytku publicznego w Borzęcinie: pochodzący z 1845 szpital (tak dawniej w języku polskim nazywano przytułek) dla ubogich[1]
Schronisko dla bezdomnych Don Orione w Czarnej koło Wołomina
Schronisko Dobrego Pasterza, prowadzone przez Armię Zbawienia w Toronto

Do zadań schroniska należy:

  • zaspakajanie podstawowych potrzeb bytowych (zapewnienie bezpiecznego schronienia, wyżywienie, odzież);
  • pomoc w leczeniu wszelkiego rodzaju chorób i uzależnień;
  • pozyskiwanie miejsc pracy dla podopiecznych;
  • pomoc w powrocie do społeczeństwa, uczestnictwo w życiu społecznym i rodzinnym

Według danych „Bazy danych - organizacje pozarządowe” w Polsce w marcu 2008 znajdowało się 241 schronisk dla bezdomnych i noclegowni, a w 2018 – 397 dla 18 700 osób[2].

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. Lucjan Kołodziejski, Karty z dziejów Borzęcina, Bielczy, Łęk, Przyborowa i Warysia 1440-1972, Borzęcin Dolny, 2019, brak numeru ISBN, stron 111 + 1 nlb, strony 7-9
  2. https://stat.gov.pl/download/gfx/portalinformacyjny/pl/defaultaktualnosci/5487/18/3/1/zaklady_stacjonarne_pomocy_spolecznej_w_2018.pdf

Linki zewnętrzne edytuj