Wikipedia

Schronisko nad Bramą Będkowską

Schronisko nad Bramą Będkowską – jaskinia w Dolinie Będkowskiej na Wyżynie Krakowsko-Częstochowskiej[1]. Znajduje się w granicach wsi Będkowice w województwie małopolskim, w powiecie krakowskim, w gminie Zabierzów[2].

Schronisko nad Bramą Będkowską
Plan jaskini
Plan jaskini
Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Położenie

Będkowice, Wąwóz Będkowicki

Właściciel

Skarb Państwa

Długość

4 m

Deniwelacja

0

Wysokość otworów

380 m n.p.m.

Wysokość otworów
nad dnem doliny

20 m

Ekspozycja otworów

ku NW, SW

Kod

J.Olk.I-07.17

Położenie na mapie gminy Wielka Wieś
Mapa konturowa gminy Wielka Wieś, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Schronisko nad Bramą Będkowską”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Schronisko nad Bramą Będkowską”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Schronisko nad Bramą Będkowską”
Położenie na mapie powiatu krakowskiego
Mapa konturowa powiatu krakowskiego, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Schronisko nad Bramą Będkowską”
Ziemia50°10′01″N 19°44′46″E/50,166944 19,746111
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Opis obiektu

edytuj

Jest to niewielki obiekt jaskiniowy typu schronisko, znajdujący się w Wąwozie Będkowickim – bocznym, orograficznie lewym odgałęzieniu Doliny Będkowskiej. Znajduje się lewych zboczach tego wąwozu, w niewielkiej skałce położonej na północny wschód od skały Sernik widocznej przy dnie wąwozu. Gdy drzewa są w stanie bezlistnym otwór schroniska jest widoczny z żółtego szlaku turystycznego prowadzącego dnem Wąwozu Będkowickiego[1].

Schronisko ma 3 otwory. Największy jest otwór południowo-zachodni o mniej więcej kolistym kształcie. Znajduje się za nim tunelik o długości około 2m. Na północny zachód wychodzi z niego na skalną półkę drugi otwór, również o okrągłym przekroju. Obydwa mają postać okna skalnego. Trzeci, najmniejszy otwór przebija skałkę i wychodzi po jej północno-wschodniej stronie. Od schroniska prowadzi do niego ciasny i zakleszczający się korytarzyk 2-metrowej długości[1].

Schronisko powstało w późnojurajskich wapieniach skalistych. Jest w całości widne, suche, przewiewne i poddane wpływom środowiska zewnętrznego. Na jego silnie skorodowanych ścianach są niewielkie, miseczkowate wżery i resztki kotłów wirowych. Nacieków brak, na ścianach rozwijają się glony i paprotniki. Namulisko skąpe, złożone z wapiennego gruzu zmieszanego z iłem. Ze zwierząt obserwowano muchówki i pajęczaki[1].

Historia poznania

edytuj

Schronisko znane było od dawna. Po raz pierwszy opisał go Kazimierz Kowalski w 1946 r. nadając mu nazwę „Schronisko w wąwozie nad Bramą Bętkowską”. Sporządził też jego plan. Opis i plan jaskini zaktualizował Andrzej Górny we wrześniu 2009 r.[1]

  •  
    Otwór południowo-zachodni
  •  
    Widok z otworu połudn.-zach.
  •  
    Tunelik
  •  
    Tunelik
  •  
    Otwór północno-zachodni

Przypisy

edytuj
  1. ↑ a b c d e Andrzej Górny, Schronisko nad Bramą Będkowską, [w:] Jaskinie Polski [online], Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [dostęp 2022-03-16].
  2. ↑ Geoportal. Mapa topograficzna i lotnicza [online] [dostęp 2022-03-16].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Schronisko_nad_Bramą_Będkowską&oldid=70035097”