Scybalocanthon
Scybalocanthon – rodzaj chrząszczy z rodziny poświętnikowatych i podrodziny Scarabaeinae. Obejmuje 26 opisanych gatunków. Zamieszkują Amerykę Południową i południową Amerykę Centralną.
| Scybalocanthon | |||
| Martínez, 1948 | |||
 Scybalocanthon korasakiae | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Gromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Infrarząd | |||
| Nadrodzina | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Rodzaj |
Scybalocanthon | ||
| Typ nomenklatoryczny | |||
|
Canthon moniliatus Bates, 1887 | |||
| Synonimy | |||
| |||
Morfologia edytuj
_Figure_2.jpg)
Chrząszcze o ciele w zarysie owalnym z zaokrąglonym bokami, długości od 5,8 do 10,3 mm. Oskórek wierzchu ciała ma drobną, ziarenkowatą mikrorzeźbę[1].
Głowa ma przecinkowate w widoku grzbietowym oczy rozstawione na dwunastokrotność swojej szerokości oraz nadustek o równomiernie zakrzywionych krawędziach bocznych i zaopatrzonej w dwa małe, trójkątne, pośrodkowe ząbki krawędzi przedniej[1].
Dwukrotnie szersze niż dłuższe przedplecze ma skierowane ku przodowi i zaostrzone kąty przednie oraz zakrzywione dozewnętrznie, niekiedy z kątowym zagięciem krawędzie boczne. Przednia para odnóży ma golenie z trzema zębami bocznymi, w przypadku prawie wszystkich gatunków u samicy środkowy z nich jest tak samo odległy od obu pozostałych, u samca zaś bliższy wierzchołkowemu. Pozostałe pary odnóży mają uda o nieobrzeżonych krawędziach przedniej i tylnej oraz stopy o ukośnie na szczycie ściętym pierwszym członie krótkim, o połowę na zewnętrznej krawędzi krótszym niż następny. Odnóża pary środkowej mają golenie równomiernie łukowato odgięte ku ciału, zaś pary tylnej niemal proste. Pazurki wszystkich stóp pozbawione są ząbka u podstawy[1].
Odwłok ma zaokrąglone na szczycie pygidium co najwyżej niewyraźnym żeberkiem oddzielone od propygidium. Genitalia samca mają przynajmniej trochę niesymetryczne paramery. W endofallusie nieobecna jest lamella copulatrix, występuje natomiast okrągły z cienką granicą i rączkowatą wypustką skleryt peryferyjny prawy wyższy, różnorodnie ukształtowany skleryt peryferyjny frontolateralny, wydłużony i nieregularny w zarysie kompleks sklerytów osiowych i podosiowych, a czasem także krótki skleryt dodatkowy[1].
Ekologia i występowanie edytuj
Owady te zasiedlają głównie lasy o różnym stopniu wilgotności[1].
Rodzaj neotropikalny, znany z Kostaryki, Nikaragui, Panamy, Kolumbii, Trynidadu i Tobago, Wenezueli, Surinamu, Gujany Francuskiej, Brazylii, Ekwadoru, Peru, Boliwii, Paragwaju i Argentyny. Zdecydowana większość gatunków występuje w regionach Amazonii, Mata Atlântica i Yungas. Tylko jeden gatunek wkracza do Ameryki Centralnej i tylko jeden znany jest z Paragwaju i Argentyny[1].
Taksonomia edytuj
Takson ten wprowadzony został w 1948 roku przez Antonia Martíneza na łamach „Revista de la Sociedad Entomológica Argentina”[2]. Na korzyść jego monofiletyzmu świadczą wyniki analizy filogenetycznej Claudii A. Mediny i innych z 2003 roku[3] oraz cechy budowy genitaliów samców[4].
Do rodzaju tego zalicza się 26 opisanych gatunków[1][5]:
- Scybalocanthon acrianus Silva et Valois, 2019
- Scybalocanthon adisi Silva et Valois, 2019
- Scybalocanthon aereus (Schmidt, 1922)
- Scybalocanthon arcabuquensis Molano et Medina, 2010
- Scybalocanthon arnaudi Silva et Valois, 2019
- Scybalocanthon ashei Silva et Génier, 2019
- Scybalocanthon batesi Vaz-de-Mello et Silva, 2017
- Scybalocanthon chamorroi Silva et Valois, 2019
- Scybalocanthon cyanocephalus (Harold, 1868)
- Scybalocanthon darlingtoni (Paulian, 1939)
- Scybalocanthon federicoescobari Silva et Valois, 2019
- Scybalocanthon haroldi Silva et Valois, 2019
- Scybalocanthon kaestneri (Balthasar, 1939)
- Scybalocanthon kelleri Pereira et Martínez, 1956
- Scybalocanthon korasakiae Silva, 2011
- Scybalocanthon maculatus (Schmidt, 1920)
- Scybalocanthon martinezi Silva et Valois, 2019
- Scybalocanthon moniliatus (Bates, 1887)
- Scybalocanthon nigellus (Schmidt, 1922)
- Scybalocanthon nigriceps (Harold, 1868)
- Scybalocanthon papaxibe Silva et Valois, 2019
- Scybalocanthon pinopterus (Kirsch, 1873)
- Scybalocanthon pygidialis (Schmidt, 1922)
- Scybalocanthon sexspilotus (Guérin-Méneville, 1855)
- Scybalocanthon trimaculatus (Schmidt, 1922)
- Scybalocanthon uniplagiatus (Schmidt, 1922)
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e f g Fernando A.B. Silva, Marcely Valois. A taxonomic revision of the genus Scybalocanthon Martínez, 1948 (Coleoptera: Scarabaeidae: Scarabaeinae: Deltochilini). „Zootaxa”. 4629 (3), s. 301–341, 2019. Magnolia Press. DOI: 10.11646/zootaxa.4629.3.1.
- ↑ A. Martínez. Insectos nuevos o poco conocidos IV (Col. Scarabaeidae). „Revista de la Sociedad Entomológica Argentina”. 14, s. 3–11, 1948.
- ↑ Cladia A. Medina, Clarke H. Scholtz, Bruce D. Gill. Morphological variation and systematics of Canthon Hoffmansegg 1817, and related genera of new world Canthonini dung beetles (Coleoptera, Scarabaeinae). „Deutsche Entomologische Zeitschrift”. 50, s. 23–68, 2003. DOI: 10.1002/mmnd.20030500105.
- ↑ Fredy Molano, Claudia Alejandra Medina. Especie nueva de Scybalocanthon (Coleoptera: Scarabaeinae: Canthonini) y descripción de la variación del órgano genital masculino / A new species of Scybalocanthon (Coleoptera: Scarabaeinae: Canthonini) and description of the variation of the male genitalia. „Revista Mexicana de Biodiversidad”. 81, s. 689–699, 2010.
- ↑ genus Scybalocanthon Martínez, 1948. [w:] BioLib.cz [on-line]. [dostęp 2023-12-23].