Seison Maeda
Seison Maeda (jap. 前田 青邨 Maeda Seison), właśc. Renzō Maeda (jap. 前田 廉造 Maeda Renzō); ur. 27 stycznia 1885, zm. 29 października 1977 – japoński malarz.
| |
| Data urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Narodowość | |
| Dziedzina sztuki | |
| Odznaczenia | |
| |
Urodził się w środkowej Japonii, w małej wiosce położonej w prefekturze Gifu[1]. W 1901 roku rozpoczął w Tokio studia malarskie u Hanko Kajity (1870–1917)[1]. Poznał wówczas Kokeia Kobayashiego, z którym później przez wiele lat się przyjaźnił[1]. W czasie nauki poznał tradycyjne malarstwo japońskie, w oparciu o które wypracował swój własny, indywidualny styl[1]. Dzięki pomocy finansowej udzielonej przez mecenasa sztuki Tomitarō Harę odbył liczne podróże po Japonii, m.in. do Kioto, gdzie mógł studiować japońskie zabytki[1].
W latach 1922–1923 odbył podróż do Europy[2], w trakcie której studiował we Włoszech dzieła malarstwa renesansowego, a w Muzeum Brytyjskim prace chińskiego malarza z IV wieku, Gu Kaizhi[1]. W 1938 roku odwiedził Chiny[2]. Był członkiem Cesarskiej Akademii Sztuki (Teikoku Bijutsu-in), a w 1944 roku otrzymał tytuł artysty nadwornego (Teishitsu Gigei-in)[2]. Wykładał także na Tokijskiej Akademii Sztuk Pięknych (Tokyō Bijutsu Gakkō)[2]. Od 1959 roku udzielał lekcji malarstwa cesarzowej Nagako[2].
Tworzył głównie w stylu nihonga[2]. Jego styl cechuje się lekko i precyzyjnie prowadzoną linią kreśloną tuszem, tworzącą strukturę obrazu[1]. Zrekonstruował zniszczone w pożarze z 1949 roku VIII-wieczne freski w świątyni Hōryū-ji[1][2]. Prowadził też prace restauratorskie nad odkrytymi w 1972 roku malowidłami z grobowca Takamatsuzuka[1].
W 1955 roku został odznaczony Orderem Kultury[2].