Selaginella apodagatunek roślin z rodziny widliczkowatych (Selaginellaceae). Na naturalnych stanowiskach rośnie w południowych stanach USA i w Meksyku[4]. Jest uprawiana w wielu krajach świata jako roślina ozdobna[5].

Selaginella apoda
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Klasa

widłaki

Rząd

widliczkowce

Rodzina

widliczkowate

Rodzaj

widliczka

Gatunek

Selaginella apoda

Nazwa systematyczna
Selaginella apoda (L.) Spring[3]
Fl. Bras. 1(2): 119 119 1840

Morfologia edytuj

Niewielka roślina osiągająca wysokość około 8 cm[5]. Składa się z żywozielonego, dychotomicznie rozgałęziającego się pędu i drobnych, jajowatych lub lancetowatych, ostro zakończonych i również żywozielonych listków[4].

Biologia i ekologia edytuj

W naturalnym swoim środowisku Selaginella apoda rośnie na bagnach, wilgotnych pastwiskach, na łąkach, w rowach i w świetlistych lasach, na glebie o odczynie obojętnym lub lekko kwaśnym[5]. Wodę pobiera za pomocą bezzieleniowych języczków wyrastających u nasady listków. Rozmnaża się przez zarodniki powstające na listkach[6]. Występuje razem z gatunkami Selaginella eclipes i Selaginella ludoviciana i tworzy z nimi mieszańce[4].

Uprawa edytuj

Zastosowanie
W Polsce ze względu na klimat może być uprawiana tylko jako roślina pokojowa lub w szklarniach. Szczególnie dobrze nadaje się do ampli, miniszklarni i naczyń szklanych. Może też być uprawiana w dużych donicach jako roślina okrywowa pod większymi roślinami[5]. Przy zapewnieniu jej odpowiednich warunków jest rośliną długowieczną[6]
Wymagania
Jest trudna w uprawie, gdyż wymaga stałej i dużej wilgotności. Ziemia w doniczce musi być stale wilgotna, a roślinę należy codziennie spryskiwać kilka razy wodą. Nawet krótkotrwałe przesuszenie powoduje zasychanie i obumieranie pędów, które po podlaniu już nie odzyskują turgoru. Najlepiej rośnie przy świetle rozproszonym; bezpośrednie oświetlenie słoneczne jej szkodzi, ale w zbyt ciemnym pomieszczeniu też rośnie źle. Optymalna temperatura to 21-25 °C. Jako podłoże najlepsza jest żyzna, próchniczna ziemia z drenażem na dnie doniczki. Dobrze rośnie w szklanych balonach oraz oknach kwiatowych[6].
Pielęgnacja
Sadzić należy w płytkiej doniczce, gdyż roślina zakorzenia się bardzo płytko. Nie wymaga przesadzania. W pierwszym roku po posadzeniu nie nawozi się, później nawozi się 4-6 razy w roku rozcieńczonymi nawozami wieloskładnikowymi (dawką o połowę słabszą od zalecanej). Konieczne regularne podlewanie miękką wodą i skrapianie rośliny wodą[6].
Rozmnażanie
Wiosną i latem przez podział rozrośniętych okazów[5].

Synonimy edytuj

  • Diplostachyum apodum (L.) P. Beauv.
  • Lycopodioides apoda (L.) Kuntze
  • Lycopodium albidulum Sw.
  • Lycopodium apodum L.
  • Selaginella albidula (Sw.) Spring

(na podstawie The Plant List[3]

Przypisy edytuj

  1. The Pteridophyte Phylogeny Group. A community-derived classification for extant lycophytes and ferns. „Journal of Systematics and Evolution”. 54 (6), s. 563–603, 2016. DOI: 10.1111/jse.12229. 
  2. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2021-02-28] (ang.).
  3. a b The Plant List. [dostęp 2012-06-11].
  4. a b c Flora of Notrh America. Selaginella apoda. [dostęp 2012-06-11].
  5. a b c d e Angelika Throll: 650 roślin pokojowych. Warszawa: 2008. ISBN 978-83-258-0031-4.
  6. a b c d Jarosław Rak: Pielęgnowanie roślin pokojowych. Cz. II. Edward Kawecki (zdjęcia). Warszawa: MULTICO Oficyna Wyd., 1998. ISBN 83-7073-089-2.