Siły Powietrzne Koreańskiej Republiki Ludowo-Demokratycznej

Siły Powietrzne Koreańskiej Republiki Ludowo-Demokratycznej
	; Symbol Sił Powietrznych KRLD
Państwo	Korea Północna
Data sformowania	20 sierpnia 1947
	Dane podstawowe
Obecny dowódca	Ri Pyŏng Ch'ŏl
Podporządkowanie	Naczelny Dowódca
Liczebność	110 000 ludzi; 940 samolotów
	Multimedia w Wikimedia Commons

Siły Powietrzne Koreańskiej Republiki Ludowo Demokratycznej (kor. 조선인민군 공군) – wojska lotnicze, będące jednym z rodzajów Koreańskiej Armii Ludowej.

Charakterystyka edytuj

Wojska lotnicze Korei Północnej przewyższają Koreę Południową pod względem ilości sprzętu wojskowego, ale jego niska jakość równoważy tę różnicę. Kwaterą główną Sił Powietrznych jest Pjongjang. Same siły lotnicze posiadają 15 baz na terenie całego kraju. Kilka z nich znajduje się w pobliżu strefy zdemilitaryzowanej. Poza samolotami MiG-29 i MiG-23, siły powietrzne Korei Północnej dysponują samolotami MiG-21 Fishbed, w tym myśliwcami przechwytującymi typu MiG-21F, MiG-21PF i MiG-21PFM. Na ich wyposażeniu znajdują się także chińskie myśliwce Shenyang J-5, Shenyang J-6 i Chengdu J-7. Flotę samolotów myśliwsko-bombowych uzupełniają maszyny Su-25, Su-7 i Ił-28. Trzon floty śmigłowców stanowią maszyny McDonnell Douglas MD-500. Śmigłowce te zostały przerobione na bojowe i każdy z nich uzbrojony jest w cztery kierowane rakiety przeciwpancerne. Korea Północna dysponuje starszymi pociskami lotniczymi przeciwpancernymi 9M14 Malutka, równie starszymi "Trzmiel" oraz nowszymi "Fagot" i "Kokon". Flota samolotów transportowych, po wycofaniu maszyn An-2 została ograniczona niemal do minimum. Dwa samoloty Ił-62M przejęte od linii Air Koryo zostały przerobione na salonki do przewozu VIP-ów. Do dyspozycji północnokoreańskiego wojska pozostaje także flota samolotów transportowych Ił-76 linii Air Koryo.

Mimo izolacji politycznej Korei Północnej we wrześniu 2016 na lotnisku w Wŏnsanie zorganizowano pierwsze w historii tego kraju międzynarodowe pokazy lotnicze – Wŏnsan International Friendship Air Festival. Pokazy oglądało około piętnastu tysięcy obywateli tego kraju i kilkuset gości zagranicznych. Na ziemi i w powietrzu zaprezentowano wiele typów statków powietrznych użytkowanych przez tamtejsze wojska lotnicze, w tym MiG-21, Su-25 i MiG-29^[2]^[3]. Dwa pokazowe Migi-21 były pilotowane przez kobiety^[4].

Struktura edytuj

^[5]^[6]

Lokalizacja	Jednostki
1. Dywizja Lotnictwa Bojowego
Port lotniczy Kaech'ŏn	Dowództwo Dywizji 56 pułk lotnictwa myśliwskiego
Port lotniczy Ŭiju	24 pułk lotnictwa bombowego
Port lotniczy Onch'ŏn	36 pułk lotnictwa myśliwskiego
Panghyon	49 pułk lotnictwa myśliwsko-bombowego
Port lotniczy Sunchon	55 pułk lotnictwa szturmowego 57 pułk lotnictwa myśliwskiego
Port lotniczy Pukchang	58 pułk lotnictwa myśliwskiego
2. Dywizja Lotnictwa Bojowego
Port lotniczy Toksan	Dowództwo Dywizji 35 pułk lotnictwa myśliwskiego
Baza lotnicza Changjin	25 pułk lotnictwa bombowego pułk lotnictwa myśliwskiego
Port lotniczy Wŏnsan	46 pułk lotnictwa myśliwskiego 66 pułk śmigłowców
Port lotniczy Kuum-Ni	71 pułk lotnictwa myśliwskiego
Port lotniczy Hwangsuwon	72 pułk lotnictwa myśliwskiego
3. Dywizja Lotnictwa Bojowego
Chunghwa	Dowództwo Dywizji
Port lotniczy Taetan	4 pułk lotnictwa myśliwsko-bombowego
Port lotniczy Kwail	11 pułk lotnictwa myśliwsko-bombowego 33 pułk lotnictwa myśliwsko-bombowego
Nuchon-ni	32 pułk lotnictwa myśliwsko-bombowego
Port lotniczy Hwangju	50 pułk lotnictwa myśliwskiego
Port lotniczy Koksan	86 pułk lotnictwa szturmowego
5. Dywizja Transportowa
Port lotniczy Taechon	Dowództwo Dywizji pułk lotnictwa transportowego 5 skrzydło lotnictwa transportowego
Port lotniczy Pukchang	64 pułk śmigłowców 65 pułk śmigłowców
Port lotniczy Kwaksan	pułk lotnictwa transportowego
Port lotniczy Kangdong	pułk lotnictwa bombowego
Port lotniczy Sonchon	pułk śmigłowców
Port lotniczy Pjongjang-Sunan	skrzydło lotnictwa transportowego służb specjalnych
Port lotniczy Mirim	jednostka VIP
6. Dywizja Transportowa
Port lotniczy Sondok	Dowództwo Dywizji pułk lotnictwa transportowego
Port lotniczy Yonpo	pułk lotnictwa transportowego
Manp'o	pułk lotnictwa transportowego
Kuktong	pułk lotnictwa transportowego
Kowŏn	skrzydło lotnictwa transportowego
Pakhon	skrzydło lotnictwa transportowego
Samjangkol	skrzydło lotnictwa transportowego
8. Dywizja Treningowa
Port lotniczy Ch’ŏngjin	Dowództwo Dywizji 41 pułk szkolno-treningowy lotnictwa myśliwskiego
Port lotniczy Samjiyŏn	pułk szkolno-treningowy
Kilchu	pułk szkolno-treningowy śmigłowców
Port lotniczy Sungam Ni	Kimchaek Air Force Academy
Port lotniczy Kyongsong Chuul	Szkoła Oficerów Lotniczych
Port lotniczy Kang Da Ri
Port lotniczy Hamhŭng

Wyposażenie^[7]^[8] edytuj

Samoloty myśliwskie edytuj

Model	Liczba	Uwagi
Shenyang J-5	106
Shenyang J-6	97
Chengdu J-7	120
MiG-21	26
MiG-23	56
MiG-29	35
Su-7	18
Razem	572

Samoloty bombowe


Model	Liczba	Uwagi
H-5	80
Razem	80

Samoloty szturmowe


Model	Liczba	Uwagi
Su-25	34
Razem	34

Samoloty transportowe edytuj

Model	Liczba	Uwagi
An-24	1
PAC P-750 XSTOL	3
Razem	4

Samoloty treningowe edytuj

Model	Liczba	Uwagi
Shenyang FT-2	30
Shenyang J-5	135
MiG-15	4
Jak-18	2
Razem	171

Śmigłowce edytuj

Model	Liczba
McDonnell Douglas MD-500	84
Mi-2	48
/ Mi-8	41
Mi-14	8
Mi-24	20
Mi-26	4
Razem	205

Przypisy edytuj

↑ https://d1fmezig7cekam.cloudfront.net/VPP/Global/Flight/Airline%20Business/AB%20home/Edit/WorldAirForces2015.pdf
↑ Łukasz Golowanow: Korea Północna pierwszy raz urządziła pokazy lotnicze. Konflikty.pl, 27 września 2016. [dostęp 2016-11-30].
↑ Andrzej Rogucki. Wonsan Air Festival 2016. „Lotnictwo Aviation International”. 11/2016. s. 74–79. ISSN 2450-1298.
↑ North Korea Air Show | North Korean female MiG-21 fighter pi… | Flickr [online], flickr.com [dostęp 2017-11-26] (ang.).
↑ Air Bases. fas.org. [dostęp 2018-07-19]. (ang.).
↑ Democratic People’s Republic of Korea Air Force. Scramble (scramble.nl). [dostęp 2018-07-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-07-24)]. (ang.).
↑ In association withI. Embraer In association withI., 2023 World Air Forces directory [online], Flight Global [dostęp 2023-09-27] (ang.).
↑ Korean People's Army Air Force (2021) [online], www.wdmma.org [dostęp 2023-09-27] (ang.).

Bibliografia edytuj

Lindsday Peacock: Lotnictwo wojskowe świata. OTiK, 1994. ISBN 83-900902-2-8.

[1] ttps://d1fmezig7cekam.cloudfront.net/VPP/Global/Flight/Airline%20Business/AB%20home/Edit/WorldAirForces2015.pdf

[2] Łukasz Golowanow: Korea Północna pierwszy raz urządziła pokazy lotnicze. Konflikty.pl, 27 września 2016. [dostęp 2016-11-30].

[3] Andrzej Rogucki. Wonsan Air Festival 2016. „Lotnictwo Aviation International”. 11/2016. s. 74–79. ISSN 2450-1298.

[4] North Korea Air Show | North Korean female MiG-21 fighter pi… | Flickr [online], flickr.com [dostęp 2017-11-26] (ang.).

[5] Air Bases. fas.org. [dostęp 2018-07-19]. (ang.).

[6] Democratic People’s Republic of Korea Air Force. Scramble (scramble.nl). [dostęp 2018-07-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-07-24)]. (ang.).

[7] In association withI. Embraer In association withI., 2023 World Air Forces directory [online], Flight Global [dostęp 2023-09-27] (ang.).

[8] Korean People's Army Air Force (2021) [online], www.wdmma.org [dostęp 2023-09-27] (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]