Siły Zbrojne Republiki Białorusi

siły zbrojne

Siły Zbrojne Republiki Białorusi (ros. Вооружённые силы Республики Беларусь; biał. Узброеныя Сілы Республікі Беларусь) – siły i środki wydzielone przez Republikę Białorusi do zabezpieczenia własnych interesów i prowadzenia walki zbrojnej zarówno na jej terytorium oraz poza nim. Nadzorem i zadaniowaniem SZ RB zajmuje się Ministerstwo Obrony Republiki Białorusi. SZ RB powstały z rozformowanego Białoruskiego Okręgu Wojskowego Sił Zbrojnych ZSRR[a].

Siły Zbrojne Republiki Białorusi
Вооружённые силы Республики Беларусь
Узброеныя Сілы Республікі Беларусь
SZ RB (ВС РБ)
Ilustracja
Symbol Sił Zbrojnych Republiki Białorusi
Państwo

 Białoruś

Data sformowania

1992

Dane podstawowe
Wiek poboru

18

Obecny dowódca

generał major Piotr Tichonowskij

Podporządkowanie

Ministerstwo Obrony Republiki Białorusi

Liczebność

45,5 tys. (2021)[1]

Budżet wojskowy
Kwota

775 mln USD (2021)[1]

Sztandar Sił Zbrojnych Republiki Białorusi

Według rankingu Global Firepower (2021) białoruskie siły zbrojne stanowią 50. siłę militarną na świecie, z rocznym budżetem na cele obronne w wysokości 775 mln dolarów (USD)[1].

Struktura edytuj

Siły Zbrojne Republiki Białorusi składają się z poniższych rodzajów sił zbrojnych:

 

Liczebność edytuj

W 2007 roku w SZ RB służyło 72940 żołnierzy. w 2012 r. w SZ RB pracuje 62000 osób (w tym służbę pełni 48000[3]). Służba wojskowa jest obowiązkowa i wynosi 12 miesięcy (dla poborowych z wyższym wykształceniem) lub 18 miesięcy (dla poborowych bez wyższego wykształcenia). Szczegółowa liczebność przedstawiała się dla 2007 r. następująco:

  • w wojskach lądowych – 29 600
  • w siłach powietrznych i obrony powietrznej – 18 170
  • w sztabach, Ministerstwie Obrony, ośrodkach szkoleniowych, wojskach wewnętrznych MWD RB – 25 170[4].

Wojska białoruskie w 2021 roku liczyły 45,5 tys. żołnierzy zawodowych oraz 290 tys. rezerwistów[1].

Uzbrojenie edytuj

 
Transport białoruskiego czołgu T-72.

Sprzęt posiadany przez wojsko białoruskie jest w znacznej większości produkcji radzieckiej bądź rosyjskiej, część sprzętu jest z ChRL. W posiadaniu wojsk lądowych znajdują się m.in. czołgi T-72 i T-80, pojazdy BMP-1, BMP-2, BTR-60, BTR-70 i BTR-80, wyrzutnie rakiet BM-21 Grad, BM-30 Smiercz, oraz „Polonez”[5],samobieżną haubicoarmatę 2S3 Akacja, samobieżną haubicę 2S1 Goździk[6].

W posiadaniu Sił Powietrznych RB znajdują się m.in. MiG-29, Su-27, Su-25, An-24, An-26, Ił-76 oraz Mi-24.

Uwagi edytuj

  1. Białoruś przejęła między innymi dowództwo 5 i 7 Armii Pancernej, 28 Armii Ogólnowojskowej, 3.,6.,11.,19.,34., 37.,45.,76.,193 Dywizję Pancerną oraz 30.,50., i 120 Dywizję Zmechanizowaną. Razem stanowiło to 2200 czołgów, 2700 bwo,1800 zestawów artylerii i 250 śmigłowców[2].

Przypisy edytuj

  1. a b c d Belarus [online], Global Firepower [dostęp 2021-11-29] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-29] (ang.).
  2. Depczyński 2015 ↓, s. 101.
  3. В белорусской армии служит 62 тысячи человек [online], belarmy.by, 23 lutego 2012 [dostęp 2017-11-26] (ros.).
  4. Routledge, International Institute for Strategic Studies Military Balance 2007, s.158-159
  5. Juliusz Sabak, Rakietowe „Polonezy” już na uzbrojeniu Białorusi. Zasięg: 200 km [online], defence24.pl, 23 sierpnia 2016 [zarchiwizowane z adresu 2016-08-26].
  6. Belarus Army Equipment [online], globalsecurity.org [zarchiwizowane z adresu 2019-11-14] (ang.).

Bibliografia edytuj

  • Marek Depczyński: Rosyjskie siły zbrojne: od Milutina do Putina. Warszawa: Bellona SA, 2015. ISBN 978-83-11-13505-5.

Linki zewnętrzne edytuj