Wikipedia

Siły powietrzne i obrona przeciwlotnicza Serbii

Siły powietrzne i obrona przeciwlotnicza Serbii (serb. Ратно ваздухопловство и противваздухопловна одбрана) – rodzaj Sił Zbrojnych Serbii.

Siły powietrzne i obrona przeciwlotnicza Serbii
Godło
Państwo

 Serbia

Siły zbrojne

Siły Zbrojne Serbii

Nazwa skrócona

RV i PVO

Data utworzenia

ok.2006-2007

Znak rozpoznawczy

Multimedia w Wikimedia Commons

Na siły powietrzne i obronę przeciwlotniczą Serbii składają się na dwie brygady lotnicze, brygada rakiet przeciwlotniczych, brygada radioelektroniczna, batalion łączności i batalion inżynieryjny[1].

Park maszynowy[1] edytuj

Wojska lotnicze
  • Śmigłowce
    • 45 śmigłowców Gazelle (produkowanych na licencji).
  • Samoloty treningowo-szturmowe
    • 30 samolotów treningowo-szturmowych SOKO G-4 Super Galeb.
  • Myśliwce szturmowe
    • 26 myśliwców szturmowych SOKO J-22 Orao.
  • Samoloty szkolno-treningowe
    • 15 samolotów szkolno-treningowych UTVA 75.
  • Śmigłowce średnie
    • 6 średnich śmigłowców Mi-8T.
  • Myśliwce
    • 14 myśliwców MiG-29.
  • Transportowe samoloty
    • 4 samoloty An-26S.
    • 3 samoloty Jak-40.
  • Śmigłowce
    • 2 śmigłowce Mi-17.
    • 1 śmigłowiec H145M (zamówiono 9 sztuk).
  • Samoloty do specjalnych zadań
    • 1 samolot PA-34-220T do zadań fotogrametrycznych.
  • Transportowe samoloty
    • 1 samolot An-2.
Obrona przeciwlotnicza
Samodzielne Bataliony Obrony Przeciwlotniczej

Samodzielne bataliony obrony przeciwlotniczej wykorzystują holowane armaty 40 mm Bofors, współpracujące ze stacjami radiolokacyjnymi Giraffe M75 na podwoziu FAP2026.

  • Przenośne Zestawy Rakietowe
    • Przenośne zestawy rakietowe Strzała-1.
    • Przenośne zestawy rakietowe 9K35 Strieła-10.
    • Przenośne zestawy rakietowe 9K38 Igła.
  • Dywizjony Zestawów S-125M1T Newa
    • 2 dywizjony zestawów S-125M1T Newa.
  • Dywizjony Mobilne z Zestawami 2K12 Kub-M
    • 3 dywizjony mobilne z zestawami 2K12 Kub-M.

Modernizacja edytuj

Począwszy od 2016 roku Serbia wzmacnia i modernizuje swoje siły powietrzne. W ciągu ostatnich 5 lat pojawiło się 14 nowych helikopterów i 10 myśliwców MiG-29. Proces zakupów rozpoczął się pod koniec 2016 roku, kiedy zakupiono 5 nowych rosyjskich śmigłowców transportowych Mi-17 V5, 4 śmigłowce bojowe Mi-35M i 5 samolotów Airbus X-145M. Wszystkie śmigłowce posiadają opancerzenie, dzięki czemu są odporne na ostrzał z lekkiej broni piechoty z ziemi. Samoloty MIG-29 przekazały Rosja i Białoruś. Wraz z 4 myśliwcami posiadanymi przez Serbię wcześniej ich łączna liczba wzrosła do 14, co odpowiada jednostce rangi eskadry. W Chinach zakupiono drony i samoloty bojowe CH-92A. Do sił powietrznych został również wprowadzony mały bezzałogowy samolot własnej produkcji Vrabac (Sparrow). Najniższy odsetek nowego lub ulepszonego sprzętu bojowego znajduje się w jednostkach rakietowych artylerii oraz przeciwlotniczych. Oprócz cyfryzacji kilku systemów rakietowych KUB, obronę Sił Powietrznych wzmocniono zakupionym w Rosji systemem pocisków artyleryjskich Pancir S1. Testowany także zmodernizowany system artyleryjski PASARS. W przygotowaniu jest zakup chińskiego systemu obrony przeciwlotniczej FK-3 oraz pocisków przeciwlotniczych Mistral od Francji. [2]

Przypisy edytuj

  1. ↑ a b Igor Bozinovski: Aktualny stan sił zbrojnych Serbii. Fundacja Polskie Forum Bezpieczeństwa, 2014-09-01. [dostęp 2017-01-02]. (pol.).
  2. ↑ BSN: New weapons strengthen Serbia's Air ForceBSN: New weapons strengthen Serbia's Air Force [online], N1, 28 lipca 2021 [dostęp 2022-01-16] (serb.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Siły_powietrzne_i_obrona_przeciwlotnicza_Serbii&oldid=73066913”