Siamese Dream

album The Smashing Pumpkins

Siamese Dream – drugi album The Smashing Pumpkins. Wydany 27 lipca 1993 przez Virgin Records odniósł sukces komercyjny, pozwalając grupie na zaistnienie w mainstreamie. Okres nagrywania materiału obfitował w liczne problemy, wynikające przede wszystkim z wewnętrznych konfliktów między członkami grupy. Mimo tego album zadebiutował na wysokim, dziesiątym miejscu w notowaniu magazynu Billboard, a do dziś sprzedano ponad 10 milionów jego egzemplarzy, w tym 4 w samych Stanach Zjednoczonych[12].

Siamese Dream
Wykonawca albumu studyjnego
The Smashing Pumpkins
Wydany

27 lipca 1993

Nagrywany

grudzień 1992 - marzec 1993 w Triclops Sound Studios w Atlancie

Gatunek

Rock alternatywny

Długość

62:17

Wydawnictwo

Virgin (Europa i USA), Hut Recordings (Europa), Caroline (USA)[1]

Producent

Billy Corgan, Butch Vig[1]

Oceny
Album po albumie
Gish
(1991)
Siamese Dream
(1993)
Mellon Collie and the Infinite Sadness
(1995)

Tło edytuj

Po pomniejszym sukcesie odniesionym przez debiutancki album grupy, Gish, The Smashing Pumpkins byli nazywani "nową Nirvaną". Okres ten jednak obfitował w rozliczne kłopoty; perkusista Jimmy Chamberlin popadał w coraz cięższe uzależnienie od heroiny, James Iha i D'arcy Wretzky zerwali ze sobą, zaś Billy Corgan zaczął mieć problemy z nadwagą, przeżywał kryzys twórczy, a w końcu popadł w depresję, która doprowadziła go do rozważań nad samobójstwem[13]; jak wspominał: "Po pierwszym albumie nachodziły mnie myśli samobójcze. Przez osiem miesięcy, plus minus miesiąc, miałem totalną depresję, a przez dwa czy trzy naprawdę rozważałem samobójstwo"[14]. Przy wszystkich tych komplikacjach oraz jednoczesnym nacisku ze strony wytwórni, "Dynie" rozpoczęły nagrywanie następcy Gish w Triclops Sound Studios w Atlancie. Jak powiedział w jednym z wywiadów Corgan, ewentualne nieodniesienie sukcesu przez Siamese Dream spowodowałoby rozpad grupy.

Nagranie edytuj

Większość materiału znajdującego się na płycie została nagrana między grudniem 1992 a marcem 1993. W tym okresie członkowie zespołu mieszkali w miejscowości Marietta pod Atlantą. Rolę producenta zajął Butch Vig, piastujący już tę funkcję przy debiutanckim albumie grupy. Decyzja o nagrywaniu tak daleko od rodzinnego Chicago częściowo była spowodowana potrzebą unikania znajomych i innych czynników mogących rozpraszać członków zespołu, ale przede wszystkim miała ona na celu odcięcie Chamberlina od jego połączeń narkotykowych[15]. Plan jednak zawiódł, gdyż perkusista szybko znalazł nowe kontakty i niejednokrotnie przez kilka dni nikt nie miał z nim kontaktu[15].

Pierwszą piosenką, którą napisał Corgan na Siamese Dream był utwór "Today"[13]. Przedstawił on nagrane przez siebie demo producentowi i pozostałym członkom zespołu; spotkało się ono z życzliwym przyjęciem[13]. Niedługo później zarząd kierowniczy Virgin Records przybył do studia na wieść o kłopotach nękających zespół, ale również byli zadowoleni demem, co sprawiło, że odwołali następne wizyty[13].

Reakcja z ich strony jeszcze bardziej zestresowała Corgana[16]. By przeciwdziałać depresji, frontman pracował ponad limit, jak sam przyznał, praktycznie mieszkając w studio. Razem z Butchem Vigiem potrafili pracować dwa dni nad czterdziestopięciosekundowym kawałkiem utworu, aby uzyskać pożądane przez Corgana brzmienie[17]. W końcu wytwórnia zaczęła się niecierpliwić, gdyż album przekroczył zarówno budżet, jak i termin ukończenia. Zespół jednak wynegocjował ugodę, nie chcąc doprowadzić do uproszczeń w brzmieniu[17]. Ostatecznie nagrywanie albumu zakończono po czterech miesiącach, przy przekroczeniu wynoszącego 250 tysięcy dolarów budżetu[17]. Wynikiem sesji było stworzenie przez Corgana ponad 50 piosenek[16].

Ówczesna prasa muzyczna przedstawiała Corgana podczas sesji nagraniowych jako tyrana. On sam przyznał, że w tych stwierdzeniach było nieco prawdy, ale dziennikarze nie rozumieli do końca panującej sytuacji[18]. Pojawiły się pogłoski, jakoby przez wewnętrzne kłótnie Corgan miał sam nagrać wszystkie partie gitary i basu. Członkowie grupy z reguły zaprzeczają tym doniesieniom; Corgan rzeczywiście powiedział, że sam nagrał większość partii gitarowych, ale tylko ze względu na powiązane z tym zmniejszenie ilości prób koniecznych do uzyskania pożądanego brzmienia[17].

Styl edytuj

Unikalne brzmienie album zawdzięcza w większości swojemu producentowi, Butchowi Vigowi. Podczas produkcji zastosowano na masową skalę overdubbing ścieżek gitarowych, co dawało efekt podobny do orkiestry; według Corgana, sam utwór "Soma" zawiera ich 40 nagranych na sobie[19].

Odbiór edytuj

W roku 2006, w głosowaniu czytelników magazynu Q, Siamese Dream został wybrany 54. albumem wszech czasów. W 2003 album został sklasyfikowany na 360. miejscu listy 500 albumów wszech czasów magazynu Rolling Stone[20]. Pitchfork Media wybrała go na 18. album lat dziewięćdziesiątych. Siamese Dream otrzymał także nominację do Nagrody Grammy za najlepszy album alternatywny, zaś piosenka "Cherub Rock" otrzymała nominację za najlepszy utwór hardrockowy.

Dwa utwory z albumu znalazły się na liście 100 najlepszych solówek gitarowych wszech czasów magazynu Guitar World; "Geek U.S.A" znalazł się na 54. miejscu, a "Cherub Rock" na 97.[potrzebny przypis]

Lista utworów edytuj

  1. "Cherub Rock" – 4:58
  2. "Quiet" – 3:41
  3. "Today" – 3:19
  4. "Hummer" – 6:57
  5. "Rocket" – 4:06
  6. "Disarm" – 3:17
  7. "Soma" – 6:39
  8. "Geek U.S.A." – 5:13
  9. "Mayonaise" – 5:49
  10. "Spaceboy" – 4:28
  11. "Silverfuck" – 8:43
  12. "Sweet Sweet" – 1:38
  13. "Luna" – 3:20

Pozycje na listach edytuj

Album edytuj

Rok Notowanie Pozycja
1994 UK Album Charts 4
1994 Australian Album Chart 7
1993 The Billboard 200 10

Single edytuj

Rok Singel Notowanie Pozycja
1993 "Cherub Rock" Modern Rock Tracks 7
1993 "Cherub Rock" Mainstream Rock Tracks 23
1993 "Cherub Rock" UK Singles Chart 31
1993 "Today" Modern Rock Tracks 4
1994 "Today" Mainstream Rock Tracks 28
1994 "Today" UK Singles Chart 44
1994 "Disarm" Mainstream Rock Tracks 5
1994 "Disarm" Modern Rock Tracks 8
1994 "Disarm" UK Singles Chart 11
1994 "Rocket" Mainstream Rock Tracks 28

Twórcy edytuj

Uwagi edytuj

  1. Dot. wznowienia z 2011.

Przypisy edytuj

  1. a b The Smashing Pumpkins – Siamese Dream. Discogs. [dostęp 2024-03-04]. (ang.).
  2. The Smashing Pumpkins – Siamese Dream. Album of the Year. [dostęp 2024-03-04]. (ang.).
  3. Greg Prato: Siamese Dream – The Smashing Pumpkins. AllMusic. [dostęp 2024-03-04]. (ang.).
  4. Greg Kot: Smashing Pumpkins revisit breakthrough albums. Chicago Tribune. [dostęp 2024-03-04]. (ang.).
  5. Robert Christgau: Smashing Pumpkins. robertchristgau.com. [dostęp 2024-03-04]. (ang.).
  6. David Browne: Siamese Dream. Entertainment Weekly. [dostęp 2024-03-04]. (ang.).
  7. John Harris: Smashing Pumpkins – Siamese Dreams. NME. [dostęp 2024-03-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2000-08-17)]. (ang.).
  8. Jayson Greene: Siamese Dream: The Smashing Pumpkins. Pitchfork. [dostęp 2024-03-04]. (ang.).
  9. Lorraine Ali: Siamese Dream. Rolling Stone. [dostęp 2024-03-04]. (ang.).
  10. (red.) Nathan Brackett, (red.) Christian Hoard: The New Rolling Stone Album Guide. Wyd. 4. New York: Simon & Schuster, 2004, s. 747. ISBN 0-7432-0169-8. LCCN 2004058905. (ang.).
  11. Kevin Liedel: Review: Smashing Pumpkins, Siamese Dream. Slant Magazine. [dostęp 2024-03-04]. (ang.).
  12. Barry Jeckel, Pumpkins' "Dream" [online], Yahoo.com, 2 listopada 1999 [zarchiwizowane z adresu 2011-08-12].
  13. a b c d Johnny Black, The Greatest Songs Ever! Today [online], Blender.com [zarchiwizowane z adresu 2005-04-03].
  14. Julianne Shepherd, Billy Corgan: Pitchfork Interview, PitchForkMedia.com, 13 czerwca 2005 [zarchiwizowane 2006-11-11].
  15. a b Greg Kot, "Pumpkin Seeds", Guitar World, styczeń 2002.
  16. a b Dave Thompson "Local Geek Makes Good", Creem, styczeń/luty 1994.
  17. a b c d Michael Azzerrad, "Smashing Pumpkins' Sudden Impact", Rolling Stone, styczeń, październik 1993.
  18. Chris Mundy, "Strange Fruit: Success Has Come at a High Price for this Chicago Band", Rolling Stone, 21 kwietnia 1994.
  19. Andrew Aledort, Siamese Dream Songbook, Miami: Warner Bros. Publications, 1994.
  20. Rolling Stone (USA) Lists - The Rolling Stone Top 500 Albums. rocklistmusic.co.uk. [dostęp 2010-05-22]. (ang.).