Siarhiej Lachowicz
Siarhiej Lachowicz, biał. Сяргей Ляховіч (ur. 29 maja 1976 w Witebsku) – białoruski bokser wagi ciężkiej, były mistrz świata organizacji WBO w kategorii ciężkiej.
| Pseudonim |
White Wolf | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
29 maja 1976 | ||||||
| Obywatelstwo | |||||||
| Styl walki |
praworęczny | ||||||
| Kategoria wagowa |
ciężka | ||||||
| Bilans walk zawodowych[a] | |||||||
| Liczba walk |
34 | ||||||
| Zwycięstwa |
27 | ||||||
| Przez nokauty |
17 | ||||||
| Porażki |
7 | ||||||
| Remisy |
0 | ||||||
| Nieodbyte |
0 | ||||||
| Dorobek medalowy | |||||||
| |||||||
| |||||||
Kariera amatorska edytuj
Jako amator przegrał tylko 15 ze 160 stoczonych walk. W 1996 roku wystąpił na igrzyskach olimpijskich w Atlancie, ale przegrał już w swojej pierwszej walce z późniejszym srebrnym medalistą, Paea Wolfgrammem[1]. W 1997 roku zdobył brązowy medal w kategorii superciężkiej na mistrzostwach świata w Budapeszcie. W walce o finał przegrał z późniejszym złotym medalistą, Giorgi Kandelakim[2].
Kariera zawodowa edytuj
Zawodową karierę rozpoczął pod koniec 1998 roku. Pierwszą porażkę zanotował w czerwcu 2002 roku, w swojej szesnastej walce. Został znokautowany w dziewiątej rundzie przez Amerykanina Maurice Harrisa. W grudniu 2004 roku pokonał na punkty Dominicka Guinna. Po tej walce Lachowicz miał prawie półtoraroczną przerwę w boksowaniu.
W kwietniu 2006 roku dostał szansę walki o mistrzostwo świata organizacji WBO z Lamonem Brewsterem. Białorusin wygrał, mimo iż w siódmej rundzie upadł na jedno kolano i był liczony[3]. Już w następnej walce Lachowicz stracił swój mistrzowski pas, przegrywając w niecodziennych okolicznościach z Shannonem Briggsem. Po jedenastu rundach Białorusin wygrywał na punkty u wszystkich trzech sędziów. Jednak w dwunastej rundzie Amerykanin najpierw położył go na deski, a po wznowieniu walki znokautował w taki sposób, że Lachowicz wypadł z ringu i znalazł się na stole sędziowskim. Sędzia przerwał walkę na sekundę przed końcem ostatniej, dwunastej rundy. Gdyby Białorusin dotrwał do końca pojedynku, obroniłby pas mistrzowski[4].
16 lutego 2008 roku stoczył pojedynek eliminacyjny z Rosjaninem Nikołajem Wałujewem, którego stawką była możliwość walki z mistrzem świata federacji WBA, Ruslanem Chagayevem. Lachowicz przegrał walkę zdecydowanie na punkty[5]. Bialorusin wygrał dwie kolejne walki, a następnie 27 sierpnia 2011 roku przegrał przez techniczny nokaut w dziewiątej rundzie z Robertem Heleniusem. W drugiej rundzie Białorusin po jednym z ciosów doznał złamania nosa[6].
W marcu 2012 roku podjął próbę powrotu na ring, przegrał jednak przez techniczny nokaut w dziewiątej rundzie z Bryantem Jenningsem[7]. W następnej walce w sierpniu 2013 roku został znokautowany już w pierwszej rundzie przez Deontaya Wildera[8]. W lutym 2014 roku Białorusin wygrał na punkty z Chadem Davisem[9], jednak dziesięć miesięcy później przegrał, również na punkty, z Andym Ruizem Jr.[10]
Przypisy edytuj
- ↑ 26.Olympic Games – Atlanta, USA – July 20 – August 4 1996. Amateur Boxing Results. [dostęp 2013-07-15]. (ang.).
- ↑ 9.World Championships – Budapest, Hungary – October 18-26 1997. Amateur Boxing Results. [dostęp 2013-07-15]. (ang.).
- ↑ Graham Houston: Sergei Liakhovich W12 Lamon Brewster. Fightwriter.com, 2006-04-02. [dostęp 2013-07-15]. (ang.).
- ↑ Briggs wins WBO heavyweight crown. BBC Sport, 2006-11-05. [dostęp 2013-07-15]. (ang.).
- ↑ Karl Freitag: Valuev dominates Liakhovich!. Fightnews.com, 2008-02-16. [dostęp 2013-07-15]. (ang.).
- ↑ More on Povetkin-Chagaev. Fightnews.com, 2011-08-28. [dostęp 2013-07-15]. (ang.).
- ↑ Mariano A. Agmi: Judah, Adamek, Jennings victorious. Fightnews.com, 2012-03-24. [dostęp 2013-07-15]. (ang.).
- ↑ Miguel Maravilla: Wilder-Lyakhovich Full Report & Photo Gallery. Fightnews.com, 2013-08-12. [dostęp 2013-08-17]. (ang.).
- ↑ Felipe Leon: Ex-champs Liakhovich and Alcine win in Phoenix. Fightnews.com, 2014-02-23. [dostęp 2015-03-04]. (ang.).
- ↑ Dan Rafael: Stevenson retains title with KO win. ESPN.com, 2014-12-22. [dostęp 2015-03-04]. (ang.).