Sibianor tantulusgatunek pająka z rodziny skakunowatych.

Sibianor tantulus
(Simon, 1868)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Podtyp

szczękoczułkowce

Gromada

pajęczaki

Rząd

pająki

Rodzina

skakunowate

Podrodzina

Pelleninae

Rodzaj

Sibianor

Gatunek

Sibianor tantulus

Synonimy
  • Attus tantulus Simon, 1868
  • Attus decipiens Simon, 1868
  • Ballus tantulus (Simon, 1868)
  • Ballus decipiens (Simon, 1868)
  • Bianor tantulus (Simon, 1868)
  • Bianor decipiens (Simon, 1868)
  • Bianor aescens tantulus (Simon, 1868)

Gatunek ten został opisany w 1868 roku przez Eugène Simona jako Attus tantulus[1]. W 2001 roku umieszczony został przez Dimitrija Łogunowa w nowym rodzaju Sibianor[2][3].

W obrębie rodzaju samice tego pająka wyróżniają się brakiem pierwszej pętli na przewodzie inseminacyjnym. Samce mają cieńszy embolus i inny kształt goleni nogogłaszczków w profilu niż Sibianor japonicus[3].

Gatunek o rozsiedleniu transpalearktycznym, związany z lasami strefy umiarkowanej. Rozprzestrzeniony od Francji, przez Europę Środkową, środkowy Ural, Syberię Środkową po odwód magadański, Tuwę i centralną Mongolię[3].

Przypisy

edytuj
  1. Eugène Simon. Monographie des espèces européennes de la famille des attides (Attidae Sundewall. - Saltigradae Latreille). „Annales de la Société Entomologique de France”. 4 (8), s. 11-72, 529-726, 1868. 
  2. Norman I. Platnick: Sibianor tantulus. [w:] World Spider Catalog Version 16.5 [on-line]. Natural History Museum Bern. [dostęp 2016-02-18].
  3. a b c D. V. Logunov. A redefinition of the genera Bianor Peckham & Peckham, 1885 and Harmochirus Simon, 1885, with the establishment of a new genus Sibianor gen. n. (Aranei: Salticidae). „Arthropoda Selecta”. 9, s. 221-286, 2001. 

Linki zewnętrzne

edytuj