Sierdeczne pokłonienie
Sierdeczne pokłonienie – list miłosny w języku polskim z połowy XV wieku.
.jpg)
Utwór otrzymał nazwę od incipitu: Sierdeczne pokłonienie, od mego sierce łaskawe powitanie[1]. Zachowany fragment jest prawdopodobnie początkiem dłuższego listu kawalera do panny[1]. Tekst zawiera na początku pozdrowienie, ukłony i pytanie o zdrowie, a następnie narzekania na niewierność panny[1]. List napisany został prozą rymowaną, prostym stylem, pozbawionym ozdobników[1].
Anonimowy tekst zapisany został około 1444 na końcu rękopisu z odpisami statutów wiślickiego i warckiego (karta 36v), i po przepisaniu przekreślony[1][2]. Rękopis odnaleziony został w bibliotece pozostałej po Janie Wincentym Bandtkie[2]. Przechowywany był w Bibliotece Baworowskich we Lwowie, zaś po II wojnie światowej trafił do zbiorów Biblioteki Narodowej[2]. Od 2024 prezentowany jest na wystawie stałej w Pałacu Rzeczypospolitej[3].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e Michałowska 2011 ↓, s. 764.
- ↑ a b c Pałac Rzeczypospolitej 2024 ↓, s. 45.
- ↑ Pałac Rzeczypospolitej 2024 ↓, s. 9, 45.
Bibliografia edytuj
- Teresa Michałowska: Literatura polskiego średniowiecza. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2011, s. 764-765. ISBN 978-83-01-16675-5.
- Pałac Rzeczypospolitej. Trzy razy otwierana. Najcenniejsze zbiory Biblioteki Narodowej w Pałacu Rzeczypospolitej. Tomasz Makowski (oprac.), Patryk Sapała (współprac.). Warszawa: Biblioteka Narodowa, 2024.