Siergiej Wiszniewski

radziecki generał-major

Siergiej Władimirowicz Wiszniewski (ros. Серге́й Влади́мирович Вишне́вский, ur. 18 kwietnia?/30 kwietnia 1893 w Rohaczowie, zm. 22 czerwca 1967 w Moskwie) – radziecki dowódca wojskowy, generał major.

Siergiej Wiszniewski
Серге́й Влади́мирович Вишне́вский
ilustracja
generał major generał major
Data i miejsce urodzenia

30 kwietnia 1893
Rohaczowie

Data i miejsce śmierci

22 czerwca 1967
Moskwa

Przebieg służby
Lata służby

1912–1917; 1918–1949

Siły zbrojne

Armia Imperium Rosyjskiego
Armia Czerwona

Stanowiska

d-a 32 Armii

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa;
wojna domowa w Rosji;
II wojna światowa

Odznaczenia
Order Lenina Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonej Gwiazdy

Życiorys edytuj

Od 1912 służył w rosyjskiej armii, ukończył korpus kadetów i (1914) szkołę wojskową w Jelizawetgradzie, uczestniczył w I wojnie światowej jako dowódca plutonu i szwadronu, 1918 wstąpił do Armii Czerwonej. Brał udział w wojnie domowej jako pomocnik szefa i szef sztabu brygady, dowódca pułku kawalerii i brygady, uczestniczył w karnych ekspedycjach przeciw anarchistom na Ukrainie i basmaczom w Turkiestanie, od października 1923 do maja 1924 dowodził pułkiem kawalerii, od maja 1924 do marca 1925 był zastępcą naczelnika szkoły kawalerii, od marca 1925 do października 1926 pomocnikiem dowódcy i dowódcą brygady kawalerii, a od października 1926 do października 1927 pomocnikiem szefa wydziału sztabu Leningradzkiego Okręgu Wojskowego. Od października 1927 do kwietnia 1929 był dowódcą 7 Samarskiej Dywizji Kawalerii, a od kwietnia 1929 do maja 1933 szefem sztabu brygady kawalerii, 1933 ukończył Akademię Wojskową im. Frunzego i został jej wykładowcą, od października 1940 był pomocnikiem generalnego inspektora kawalerii Armii Czerwonej, 1940 otrzymał stopień generała majora. We wrześniu 1941 został dowódcą 32 Armii, która została okrążona przez Niemców pod Wiaźmą i poniosła ogromne straty; 22 października 1941 dostał się do niewoli. Przebywał w obozach jenieckich w Giżycku, Oflagu XIII D Hammelburgu, Norymberdze, Flossenbürgu i Dachau. Po wyzwoleniu obozu przez wojska amerykańskie wrócił do ZSRR, gdzie przeszedł weryfikację w NKWD i został przywrócony do służby wojskowej, 1947-1949 wykładał w Akademii Wojskowej im. Frunzego.

Bibliografia edytuj