Silnik elektryczny obcowzbudny
Silnik elektryczny obcowzbudny – silnik elektryczny prądu stałego, w którym uzwojenie wzbudzające jest zasilane z oddzielnego źródła napięcia (innego niż uzwojenie twornika).
Silniki obcowzbudne ze względu na identyczne właściwości z silnikami wzbudzanymi magnesami trwałymi rozpatruje się je łącznie. Silniki tego typu stosuje się przeważnie jako silniki prądu stałego o dużym zakresie zmian prędkości obrotowej. W obu przypadkach strumień magnetyczny jest stały, a do zmiany prędkości obrotowej wykorzystuje się napięcie twornika (wirnika). Przy stałym napięciu twornika moment obrotowy zmniejsza się w miarę wzrostu prędkości obrotowej. Prąd twornika jest proporcjonalny do momentu napędowego.
Ważniejsze wzory:
gdzie:
- – siła elektromotoryczna (SEM)
- – Stała wynikająca z konstrukcji silnika
- -Prędkość kątowa z jaką wiruje twornik
- – strumień magnetyczny wytwarzany przez elektromagnesy
- – moment elektromagnetyczny wytwarzany przez silnik
- – moment mechaniczny wytwarzany przez napędzane przez sinik urządzenie.
- – prąd twornika
- – moc elektryczna w obwodzie twornika, która zamieniana jest na moc mechaniczną.
- – moc mechaniczna
- – napięcie twornika
- – rezystancja regulacyjna
- – rezystancja zastępcza układu
- – prędkość biegu jałowego, największa prędkość jaką może osiągnąć silnik
- – współczynnik nachylenia charakterystyki mechanicznej
Powyższe wzory są również słuszne dla silników elektrycznych bocznikowych. Silniki obcowzbudne stosuje się w trakcji elektrycznej (tramwaje, kolej), w maszynach wyciągowych, dźwigach. Silnik obcowzbudny wraz z regulatorem obrotów może być zasilany z jednego źródła napięcia, wówczas regulacja prędkości może odbywać się przez zmianę napięciem zasilania twornika lub rzadziej przez zmianę strumienia wzbudzenia oraz obciążeniem dodatkową rezystancją regulacyjną.
Bibliografia edytuj
- Urządzenia i systemy mechatroniczne, Mariusz Olszewski.