Siodlarstwo
Siodlarstwo – rzemiosło zajmujące się wytwarzaniem, i naprawianiem siodeł.
Rzemiosła skórzane funkcjonujące w dawnej Rzeczypospolitej można podzielić na trzy grupy specjalizacji: rzemiosła zajmujące się pierwotną obróbką skóry; wytwarzające obuwie, odzież i galanterię skórzaną; oraz produkujące uprząż dla koni i osprzęt dla powozów. W latach 1550-1650 w miastach na ziemiach przemyskiej i sanockiej, czyli na południowo-wschodnich terenach Korony polskiej, najbardziej powszechnymi zawodami były: szewstwo (występujące w 39 miastach na 46 ogółem), następnie kuśnierstwo, rymarstwo i siodlarstwo.
Siodlarz edytuj
Rzemieślnik zajmujący się wyrobem siodeł to siodlarz. Nad siodlarstwem czyli sztuką wyrabiania siodeł czuwali mistrzowie cechu, którzy wprowadzali innowacje i cechy ozdobne[1].
Zabytki siodeł edytuj
Kolekcja siodeł zabytkowych w Muzeum Narodowym w Krakowie liczy niewiele ponad dwadzieścia okazów[2]. Ogólna liczba siodeł historycznych (do połowy wieku XIX) w muzeach polskich nie przekracza setki. Szczególnie dotkliwy jest brak podstawowych okazów militariów polskich z wieku XVI, a więc z okresu, kiedy kształtowały się formy narodowe.