Sitnik (roślina)

Sitnik
	; Eleogiton fluitans ≡ Isolepis fluitans
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	liliopodobne (≡ jednoliścienne)
Rząd	wiechlinowce
Rodzina	ciborowate
Rodzaj	sitnik
	Nazwa systematyczna
	Eleogiton Link; Hort. Berol. 1: 284 (1827)
	Typ nomenklatoryczny
	E. fluitans (Linnaeus) Link
Synonimy
	Scirpidiella S. Rauschert;
	Scirpidiella S. Rauschert;

Sitnik (Eleogiton Link) – rodzaj roślin z rodziny ciborowatych wyróżniany w niektórych, tradycyjnych ujęciach systematycznych. Ze względu na zagnieżdżenie w obrębie rodzaju sitniczka Isolepis, gatunki tu dawniej zaliczane tworzą podrodzaj Fluitantes (C.B.Clarke) Muasya w obrębie tego rodzaju^[5]. Zaliczano tu ok. 10 gatunków. Występują one na wszystkich kontynentach (z wyjątkiem Antarktydy)^[6]. W Polsce udokumentowano występowanie sitnika pływającego (właśc. sitniczki pływającej) (E. fluitans)^[7].

Rośliny z tego rodzaju żyją w wodach, nad powierzchnię wystawiają tylko kłosy z kwiatami^[6].

Systematyka edytuj

Pozycja systematyczna

Współcześnie rodzaj nie jest wyróżniany, ponieważ zaliczane tu gatunki tworzą klad zagnieżdżony w obrębie rodzaju sitniczka Isolepis. W obrębie tego rodzaju wyodrębniane są jako podrodzaj Fluitantes (C.B.Clarke) Muasya, zajmujący pozycję siostrzaną względem podrodzaju Isolepis. Klad bazalny dla tej pary tworzy podrodzaj Micranthae (C.B.Clarke) Muasya^[5]. Rodzaj Eleogiton wyróżniany bywał zwłaszcza w Europie, gdzie jedyny jego przedstawiciel (E. fluitans) znacząco różni się ekologią i morfologią od innych przedstawicieli rodzaju Isolepis. Uwzględniając jednak gatunki zasiedlające inne obszary, a zwłaszcza Afrykę, cechy wskazywane jako diagnostyczne dla rozróżniania obu rodzajów przestają istnieć^[8].

Przypisy edytuj

↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2022-07-17] (ang.).
↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2022-07-17] (ang.).
↑ Eleogiton Link. [w:] Plants of the World online [on-line]. Royal Botanic Gardens, Kew. [dostęp 2022-07-17].
↑ ^a ^b Eleogiton Link. [w:] Index Nominum Genericorum (ING) [on-line]. Smithsonian Institution. [dostęp 2022-07-17].
↑ ^a ^b Yu Ito, Jan-Adriaan Viljoen, Norio Tanaka, Okihito Yano, A. Muthama Muasya. Phylogeny of Isolepis (Cyperaceae) revisited: non-monophyletic nature of I. fluitans sensu lato and resurrection of I. lenticularis. „Plant Syst Evol”. 302, s. 231–238, 2016. DOI: 10.1007/s00606-015-1253-7.
↑ ^a ^b Christopher D.K. Cook, Bernardo J. Gut, E. Martyn Rix, Jakob Schneller, Marta Seitz: Water plants of the world. The Hague: Dr. W. Junk b.v. Publishers, 1974, s. 206.
↑ ZbigniewZ. Mirek ZbigniewZ. i inni, Vascular plants of Poland. An annotated checklist, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2020, s. 74, ISBN 978-83-62975-45-7 .
↑ Kåre Arnstein Lye. Kan flytesivaksslekta Eleogiton skiljast frå bustsivaksslekta Isolepis?. „Blyttia”. 70, s. 222-224, 2012.

[ruggiero-1] Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2022-07-17] (ang.).

[apweb-2] Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2022-07-17] (ang.).

[powo-3] Eleogiton Link. [w:] Plants of the World online [on-line]. Royal Botanic Gardens, Kew. [dostęp 2022-07-17].

[ing-4] Eleogiton Link. [w:] Index Nominum Genericorum (ING) [on-line]. Smithsonian Institution. [dostęp 2022-07-17].

[ito-5] Yu Ito, Jan-Adriaan Viljoen, Norio Tanaka, Okihito Yano, A. Muthama Muasya. Phylogeny of Isolepis (Cyperaceae) revisited: non-monophyletic nature of I. fluitans sensu lato and resurrection of I. lenticularis. „Plant Syst Evol”. 302, s. 231–238, 2016. DOI: 10.1007/s00606-015-1253-7.

[cook-6] Christopher D.K. Cook, Bernardo J. Gut, E. Martyn Rix, Jakob Schneller, Marta Seitz: Water plants of the world. The Hague: Dr. W. Junk b.v. Publishers, 1974, s. 206.

[checklist-7] ZbigniewZ. Mirek ZbigniewZ. i inni, Vascular plants of Poland. An annotated checklist, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2020, s. 74, ISBN 978-83-62975-45-7 .

[8] Kåre Arnstein Lye. Kan flytesivaksslekta Eleogiton skiljast frå bustsivaksslekta Isolepis?. „Blyttia”. 70, s. 222-224, 2012.

[5]

[6]

[7]

[1]

[2]

[3]

[4]

[8]