Skalanka
Skalanka (867 m) – szczyt w Beskidzie Żywieckim. Znajduje się na granicy polsko-słowackiej pomiędzy Przełęczą Zwardońską (675 m), a Beskidem Granicznym, od którego oddzielony jest Przełęczą Graniczne (755 m). Wschodnie stoki Skalanki są polskie i opadają do źródłowej części potoku Sławnica z należącymi do Zwardonia osiedlami Gomułka i Lastoczka, stoki zachodnie są słowackie i opadają do doliny potoku Skaliczanka (Skaliťanka) w miejscowości Skalite[1].
 Skalanka widziana z Rachowca (2018) | |
| Państwo | |
|---|---|
| Położenie | |
| Pasmo | |
| Wysokość |
867 m n.p.m. |
Położenie na mapie Beskidu Śląskiego  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°29′18,9″N 18°57′52,5″E/49,488583 18,964583
| |
Na południowo-wschodnim zboczu działa chatka studencka – oficjalnie studencki schron turystyczny „Skalanka”. Położona jest w drewnianym, piętrowym domu, posiada około 50 miejsc noclegowych. W przeszłości była chatką studencką, następnie należała do osób prywatnych, a od 2007 ponownie zaczęła pełnić pierwotną funkcję. Właścicielem była Politechnika Śląska z Gliwic. Początkowo zarządzało nią Europejskie Forum Studentów AEGEE-Gliwice. Od 1 lutego 2010 roku Skalanką zarządza „Klub Miłośników Turystyki Grzmot – Odrodzenie”[2], który od marca 2012 roku jest jedynym właścicielem obiektu.
Na północnych stokach Skalanki działa niewielki ośrodek narciarski. W latach 30. XX wieku planowano w tym miejscu budowę skoczni[3].
Skalanka należy do Grupy Wielkiej Raczy. Przebiega nią granica polsko-słowacka i Wielki Europejski Dział Wodny oraz szlak turystyczny. Omija on jednak jej wierzchołek, prowadząc wschodnimi (polskimi) stokami[3].
Szlaki turystyczne edytuj
Zwardoń – Skalanka – Kikula – Magura – Wielki Przysłop – Wielka Racza. 4.45 godz, z powrotem 4.15 godz.
Przypisy edytuj
- ↑ Beskid Śląski i Żywiecki. Mapa 1:50 000. Kraków: Wyd. „Compass”, 2011. ISBN 978-83-7605-084-3.
- ↑ Skalanka [online], www.aegee-gliwice.org [dostęp 2017-11-26] [zarchiwizowane z adresu 2012-01-11] (ang.).
- ↑ a b Stanisław Figiel, Piotr Krzywda: Beskid Żywiecki. Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2006. ISBN 83-89188-59-7.