Snów

Snów
Сноў
	; Kościół św. Jana Chrzciciela w Snowie
Państwo	Białoruś
Obwód	miński
Rejon	nieświeski
Wysokość	186 m n.p.m.
Populacja (2009); • liczba ludności	; 2420
Kod pocztowy	222615
	Położenie na mapie obwodu mińskiego Snów
	Położenie na mapie Białorusi Snów
	53°13′N 26°24′E/53,216667 26,400000
	Multimedia w Wikimedia Commons

Snów (biał. Сноў) – wieś na Białorusi w rejonie nieświeskim obwodu mińskiego, w pobliżu trasy linii kolejowej Warszawa-Brześć-Baranowicze-Mińsk i w połowie drogi między Baranowiczami a Nieświeżem. Siedziba sielsowiteu snowskiego.

Działają tu dwie parafie – prawosławna (pw. Świętych Kosmy i Damiana)^[2] i rzymskokatolicka (pw. św. Jana Chrzciciela).

Historia edytuj

Prywatne miasto szlacheckie położone było w końcu XVIII wieku w powiecie nowogródzkim województwa nowogródzkiego^[3].

W okresie II Rzeczypospolitej miejscowość była siedzibą wiejskiej gminy Snów.

Podczas okupacji hitlerowskiej, w lecie 1941 roku Niemcy utworzyli getto dla żydowskich mieszkańców. Przebywało w nim około 700 osób. 17 września 1942 roku Niemcy zlikwidowali getto, a Żydów zamordowali^[4].

Zabytki edytuj

Pałac w Snowiu został zbudowany w stylu klasycystycznym około 1827 roku najprawdopodobniej przez marszałka szlachty powiatu nowogródzkiego, kawalera maltańskiego, Kazimierza Rdułtowskiego. Pałac w 1854 roku przeszedł w ręce Harthingów, którzy byli właścicielami miejscowych dóbr do 1939 roku. Pałac znacznie uszkodzony w czasie I wojny światowej, około 1925 roku został sprzedany (czy też darowany) przez ówczesnego właściciela majątku, barona Henryka Hartingha Korpusowi Ochrony Pogranicza. Po remoncie i częściowej przebudowie pałacu w 1929 roku, jednostka KOP rezydowała w nim do września 1939 roku. Obecnie mieści się tutaj szpital wojskowy. Pałac jest budowlą o założeniu symetrycznym, imponującą monumentalną wydłużoną fasadą o długości 140 m, składającą się z kilku połączonych korpusów różnej wielkości. Korpus środkowy złożony jest z trzech dwukondygnacyjnych skrzydeł ustawionych poprzecznie w stosunku do osi fasady, połączonych ze sobą za pomocą parterowych łączników. Skrzydło środkowe ma od frontu wydatny portyk z czterema kolumnami w wielkim porządku, dźwigającymi trójkątny szczyt. Podobny portyk, ale znacznie mniej wydatny (przyścienny) znajduje się od strony elewacji ogrodowej. Tu flankują go skrzydła boczne wydłużone ku tyłowi, od frontu tworzą one natomiast wydatne ryzality ozdobione ujętymi w ramy kolumn porte-fenetrami. Od korpusu środkowego na boki ciągną się symetrycznie długie parterowe galerie wsparte na 16 kolumnach. Galerie łączą korpus główny z dwoma skrajnymi parterowymi pawilonami na rzutach kwadratów. We wnętrzach zachowały się między innymi westybul, sala reprezentacyjna o powierzchni 100 m2 ozdobiona niszami, rzeźbami i kolumnadą, kaplica i piec kaflowy z XIX wieku. Pałac otacza zachowany częściowo park (jego część jest zabudowana XX wiecznymi budynkami) o kształcie prostokąta z rozległymi parterami, systemem sadzawek i alejami^[5].
Kościół św. Jana Chrzciciela
Dwór Harthingów
Cerkiew Świętych Kosmy i Damiana

Historia edytuj

I połowa XIII w. włączenie do Wielkiego Księstwa Litewskiego
1639 – właścicielami zostają Rdułtowscy
1793 na skutek II rozbioru Polski w zaborze rosyjskim
1827 zmarł tu Ludwik Spitznagel
1854 – właścicielami zostają Haringhowie
1919–45 w Polsce, w dawnym powiecie nieświeskim województwa nowogródzkiego
- Do 17 września 1939 roku miejscowość była garnizonem macierzystym batalionu KOP „Snów”
1939–41 okupacja radziecka
1941–44 okupacja niemiecka
1945–91 w Białoruskiej SRR