Sobór Przemienienia Pańskiego w Peresławiu Zaleskim

Sobór Przemienienia Pańskiego – sobór prawosławny położony w obrębie Kremla peresławskiego w mieście Peresław Zaleski ufundowany w 1152 przez Jurija Dołgorukiego.

Sobór Przemienienia Pańskiego
Спасо-Преображенский собор
Ilustracja
Państwo

 Rosja

Obwód

 jarosławski

Miejscowość

Peresław Zaleski

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Rosyjski Kościół Prawosławny

Wezwanie

Przemienienia Pańskiego

Wspomnienie liturgiczne

6/19 sierpnia

Położenie na mapie obwodu jarosławskiego
Mapa konturowa obwodu jarosławskiego, na dole znajduje się punkt z opisem „Sobór Przemienienia Pańskiego”
Położenie na mapie Rosji
Mapa konturowa Rosji, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Sobór Przemienienia Pańskiego”
Ziemia56°44′12,18″N 38°51′07,88″E/56,736717 38,852189
Przemienienie Pańskie – fresk z soboru

Sobór był świątynią dworską kniaziów peresławskich, został w nim ochrzczony m.in. Aleksander Newski. W wiekach XIII i XIV w budynku pochowano kilkunastu arystokratów związanych z Peresławiem. Wystrój wnętrza soboru był dość surowy – dekoracja ograniczała się do zespołu fresków, odnawianych w XIX wieku. Był czynny do czasów stalinowskich, kiedy najpierw został zamknięty, a w 1945 zamieniony w muzeum Aleksandra Newskiego.

Architektura edytuj

Sobór został wybudowany przy wykorzystaniu staroruskiej techniki budowania świątyń z wielkich wapiennych bloków i łączenia ich za pomocą mniejszych okruchów skalnych. Grubość tak powstałych ścian cerkwi wynosi w ten sposób od 130 cm do jednego metra. Obiekt zbudowany jest na planie czworoboku, z pojedynczą, górującą nad całością cebulastą kopułą (łączna wysokość budowli – 22 metry) i trzema absydami. Dach i kopuła soboru są malowane na zielono, pozostała część świątyni – na biało. Wejście do budynku wiedzie przez skromny portal, wszystkie okna soboru mają kształt półkolisty. Poniżej poziomu dachu cerkiew dekorowana jest fryzem. W przeszłości obiekt posiadał również dekorację mozaikową, która jednak nie zachowała się do naszych czasów.

Bibliografia edytuj

  • J. Byczkow, W. Diesiatnikow, Wzdłuż Złotego Pierścienia Rosji, Warszawa, Krajowa Agencja Wydawnicza 1986