Wikipedia

Sobór Przemienienia Pańskiego w Słonimie

Sobór Przemienienia Pańskiego, Sobór Przeobrażeński, Sobór Preobrażenskij[1] – konkatedralny sobór prawosławny w Słonimie na Białorusi, w eparchii nowogródzkiej Egzarchatu Białoruskiego Patriarchatu Moskiewskiego.

Sobór Przemienienia Pańskiego
Спаса-Праабражэнскі сабор
413Г000507
konkatedra
Ilustracja
Widok ogólny
Państwo

 Białoruś

Obwód

 grodzieński

Miejscowość

Słonim

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Rosyjski Kościół Prawosławny
(Egzarchat Białoruski)

Eparchia

nowogródzka

Wezwanie

Przemienienia Pańskiego

Wspomnienie liturgiczne

6/19 sierpnia

Położenie na mapie Słonima
Mapa konturowa Słonima, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Sobór Przemienienia Pańskiego”
Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Sobór Przemienienia Pańskiego”
Położenie na mapie obwodu grodzieńskiego
Mapa konturowa obwodu grodzieńskiego, na dole znajduje się punkt z opisem „Sobór Przemienienia Pańskiego”
Ziemia53°05′46,5″N 25°19′06,0″E/53,096250 25,318333
Multimedia w Wikimedia Commons
Cerkiew w 1884

Cerkiew znajduje się przy ulicy Puszkina 1. Jest to jedna z największych cerkwi na Białorusi[2].

Historia edytuj

W 1635 biskup piński Joachim Garbacki i Jan Stanisław Sapieha założyli kościół Kanoników Regularnych Laterańskich nadając mu majątek Darewo. Prawdopodobnie wolę zmarłego brata wykonał w 1650 podkanclerzy wielki litewski, starosta słonimski Kazimierz Leon Sapieha. Klasztor znajdował się na skraju rynku. Zajmował kwartał między ulicami Studencką i Panasowską. W skład kompleksu wchodził kościół Bożego Ciała, dwupiętrowa część mieszkalna i jednopiętrowa gospodarcza, sad i ogród. Kościół zbudowany w stylu renesansowym miał szczytową fasadę, boczne kaplice. Klasztor został skasowany w 1832 i zrujnowany. Kościół został przebudowany na prawosławną cerkiew. Podczas II wojny światowej cerkiew nie była obsługiwana i nie odprawiały się tam nabożeństwa. W latach 50. XX wieku cerkiew została zniszczona przez władze ZSRR. W latach 1994–2000 świątynię odbudowano. W latach 2007–2008 wnętrze ozdobiono ikonami i freskami.

20 maja 2002, w święto Matki Boskiej Żyrowickiej, odbudowę świątyni odwiedził patriarcha moskiewski i całej Rusi Aleksy II.

Architektura edytuj

Wygląd zewnętrzny edytuj

  • Budowla w stylu barokowym i bizantyjsko-rosyjskim, orientowana, na planie krzyża.
  • Świątynia została tynkowana na biało, posiada 5 biało-granatowych kopuł (zwieńczonymi złotymi krzyżami) nad częścią nawową i 2 na fasadzie. Fasada wygląda klasycznie i ma 2 kolumny z kopułkami, na środku fasady mieści się okno, nad fasadą jest klasyczny detal w kształcie domu (z oknem w środkowej części). Dach cerkwi jest wykonany z ciemnoszarej blachy. Prezbiterium w formie półkolistej apsydy ze srebrzonym dachem.

Obok soboru znajduje się dzwonnica, będąca jednocześnie bramą wjazdową.

Wnętrze edytuj

We wnętrzu znajdują się trzy ikonostasy: jeden 4-rzędowy i dwa 3-rzędowe. W cerkwi jest bardzo dużo ikon i fresków i to wygląda bardzo imponująco, nad ikonostasem znajdują się ikony:

Nad bocznym lewym ikonostasem i ogółem są freski:

Nad bocznym prawym ikonostasem i ogółem są freski przedstawiające:

Na wewnętrznej kopule są:

  • Dzieje Chrystusa
  • Bóg z dzieckiem Bożym

W części nawowej są:

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. ↑ РАДЫЁ РАЦЫЯ, Спас у Слонімскім Спаса-Праабражэнскім саборы [online], БЕЛАРУСКАЕ РАДЫЁ РАЦЫЯ [dostęp 2016-02-08].
  2. ↑ Kajaki w Dolinie Baryczy [online], www.kajaki-barycz.pl [dostęp 2016-03-06].

Linki zewnętrzne edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Sobór_Przemienienia_Pańskiego_w_Słonimie&oldid=72837136”