Sobór Trójcy Świętej w Majkopie

Sobór Trójcy Świętejprawosławny sobór w Majkopie, katedra eparchii majkopskiej i adygejskiej.

Sobór Trójcy Świętej
Свято-Троицкий собор
0130021000
sobór katedralny
Ilustracja
Widok ogólny
Państwo

 Rosja

Republika

 Adygeja

Miejscowość

Majkop

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Rosyjski Kościół Prawosławny

Eparchia

majkopska i adygejska

Wezwanie

Trójcy Świętej

Wspomnienie liturgiczne

Święto Trójcy Świętej
(niedziela Pięćdziesiątnicy)

Położenie na mapie Majkopu
Mapa konturowa Majkopu, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Sobór Trójcy Świętej”
Położenie na mapie Rosji
Mapa konturowa Rosji, blisko lewej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „Sobór Trójcy Świętej”
Położenie na mapie Adygei
Mapa konturowa Adygei, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Sobór Trójcy Świętej”
Ziemia44°36′01,8″N 40°04′43,1″E/44,600500 40,078639

Cerkiew została wzniesiona z inicjatywy mieszkańców zachodnich kwartałów Majkopu. Budowę rozpoczęto w 1881, bez zgody odpowiednich organów duchownych. Początkowo konsystorz eparchii kaukaskiej i stawropolskiej był przeciwny inwestycji, z uwagi na istnienie dwóch innych świątyń prawosławnych w mieście. Ostatecznie jednak wydała w tej sprawie pozytywną opinię. Położenie kamienia węgielnego miało miejsce 3 października 1882. Dwa lata później, z braku środków, budowa cerkwi została przerwana. Ostatecznie dzięki zbiórce funduszy prace wznowiono. Począwszy od 1887 trwały prace nad dekoracją wnętrza świątyni, zaś w 1888 poinformowano o ukończeniu budowy. Poświęcenie cerkwi miało miejsce 12 marca 1889[1]. Budynek został wzniesiony z palonej cegły, z kopułami z drewna. Dzwonnicę cerkiewną zbudowano nad przedsionkiem świątyni. Przy cerkwi istniała szkoła parafialna[1].

Świątynia pozostawała czynna do 1937. Została otwarta ponownie w czasie niemieckiej okupacji Północnego Kaukazu, w 1943, i od tego czasu stale należy do parafii prawosławnej. W 1994 otrzymała status soboru nowo utworzonej eparchii majkopskiej i armawirskiej. W 1999 dobudowano do niej drugi ołtarz[1].

Przypisy edytuj