Sojuz 14

Sojuz 14
	Dane misji
Indeks COSPAR	1974–051A
Zaangażowani	ZSRR
	Pojazd
Statek kosmiczny	Sojuz 7K-T
Masa pojazdu	6800 kg
Rakieta nośna	Sojuz
	Załoga
	; Radziecki znaczek upamiętniający misję Sojuza 14, z lewej Popowicz, z prawej Artiuchin
Dowódca	Paweł Popowicz
Załoga	Paweł Popowicz (2); Jurij Artiuchin (1)
	Start
Miejsce startu	Bajkonur, Kazachstan
Początek misji	3 lipca 1974 (18:51:08 UTC)
	Orbita okołoziemska
Apogeum	217 km
Perygeum	195 km
Okres orbitalny	88,6 min
Inklinacja orbity	51,6°
	Lądowanie
Miejsce lądowania	140 km SE od Dżezkazganu
Lądowanie	19 lipca 1974 (12:21:36 UTC)
Czas trwania misji	15 d, 7 h, 30 min, 28 s
Liczba okrążeń Ziemi	255
	Program Sojuz

Sojuz 14 (kod wywoławczy Беркут - orzeł przedni) przetransportował kosmonautów Jurija Artiuchina i Pawła Popowicza na stację kosmiczną Salut 3. Misja stanowiła część radzieckiego programu Ałmaz, mającego na celu oszacowanie możliwości wojskowego wykorzystania załogowych lotów kosmicznych. Wojskowa natura misji nie była oficjalnie ogłoszona przez władze radzieckie.

Załoga edytuj

Podstawowa edytuj

Paweł Popowicz (2)
Jurij Artiuchin (1)

Rezerwowa edytuj

Giennadij Sarafanow (1)
Lew Diomin (1)

Druga rezerwowa edytuj

Borys Wołynow (2)
Witalij Żołobow (1)

Przebieg misji edytuj

Kosmonauci wystartowali z kosmodromu Bajkonur 3 lipca 1974 roku. Po dwóch dniach lotu weszli na pokład Saluta. Pierwsze zadanie polegało na sprawdzeniu wszystkich układów stacji oraz warunków życiowych panującej w jej wnętrzu^[1]. Załoga sprawdzała możliwości wykorzystania stacji Salut jako załogowego satelity rozpoznawczego. Kosmonauci przetestowali także inne elementy systemu, takie jak panele słoneczne, przeprowadzili też serię eksperymentów biomedycznych. Władze ogłosiły, że wszystkie cele misji zostały wykonane.

Kosmonauci przez cały czas trwania misji ćwiczyli przez dwie godziny dziennie, aby zredukować negatywne efekty przebywania w stanie nieważkości. Na pokładzie stacji była ruchoma bieżnia. Kosmonauci poruszając się na niej byli dociskani sprężystymi pasami o docisku około 50 kg. Stwierdzili, że przy powolnym poruszaniu się dużymi krokami następowały zakłócenia w usytuowaniu stacji. Eksperyment wykazał konieczność udoskonalenia układu stabilizacji kolejnych stacji kosmicznych. Gimnastyka pozwoliła obu kosmonautom zachowanie kondycji fizycznej podczas całego pobytu w stanie nieważkości^[1]. Dzięki temu byli w stanie opuścić pojazd o własnych siłach po lądowaniu.

Charakterystyczną cechą misji był stosunkowo znaczny wiek członków załogi. W czasie lotu Popowicz miał 44. lata, podobnie jak jego współtowarzysz – Jurij Artiuchin^[1]. Byli to pierwsi kosmonauci, którzy znaleźli się na pokładzie radzieckiej stacji kosmicznej i po wylądowaniu mogli zdać relację z pobytu^[2].

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

↑ ^a ^b ^c Stefan Kowal. Salut 3 – Sojuz 14, Sojuz 15, Sojuz – Apollo. „Astronautyka”. 6 (76), s. 3, 1974. Zakład Narodowy im. Ossolińskich - Wydawnictwo Wrocław. ISSN 0004-623X. (pol.).
↑ T.A. Heppenheimer: Podbój Kosmosu,Historia programów kosmicznych. Warszawa: Wydawnictwo Amber Sp. z o.o., 1997, s. 315. ISBN 83-7169-852-6.

Linki zewnętrzne edytuj

Soyuz 14. [w:] SpaceFacts [on-line]. [dostęp 2015-05-03]. (ang.).

[astronautyka-1] Stefan Kowal. Salut 3 – Sojuz 14, Sojuz 15, Sojuz – Apollo. „Astronautyka”. 6 (76), s. 3, 1974. Zakład Narodowy im. Ossolińskich - Wydawnictwo Wrocław. ISSN 0004-623X. (pol.).

[historia-2] T.A. Heppenheimer: Podbój Kosmosu,Historia programów kosmicznych. Warszawa: Wydawnictwo Amber Sp. z o.o., 1997, s. 315. ISBN 83-7169-852-6.

[1]

[2]