Sojuz 8
Sojuz 8 (kod wywoławczy Гранит - "Granit") stanowił część wspólnej misji, w ramach której trzy pojazdy - Sojuz 6, 7 i 8 z siedmioma kosmonautami na pokładzie przebywały wspólnie na orbicie.
| Dane misji | |
| Indeks COSPAR |
1969-87A |
|---|---|
| Zaangażowani | |
| Pojazd | |
| Statek kosmiczny | |
| Masa pojazdu |
6 646 kg |
| Rakieta nośna | |
| Załoga | |
| Załoga | |
| Start | |
| Miejsce startu | |
| Początek misji |
13 października 1969 (10:19:09 UTC) |
| Orbita okołoziemska | |
| Apogeum |
227 km |
| Perygeum |
201 km |
| Okres orbitalny |
88,7 min |
| Inklinacja orbity |
51,7° |
| Lądowanie | |
| Miejsce lądowania | |
| Lądowanie |
18 października 1969 (09:09:58 UTC) |
| Czas trwania misji |
4 d, 22 h, 50 min, 49 s |
| Liczba okrążeń Ziemi |
80 |
| Program Sojuz | |
Załoga edytuj
Podstawowa edytuj
- Władimir Szatałow (2) - dowódca
- Aleksiej Jelisiejew (2) - inżynier lotu
Rezerwowa edytuj
Opis misji edytuj
Zadaniem postawionym przed załogą było połączenie się z Sojuzem 7 i przeniesienie załogi - manewr przećwiczony już podczas lotu Sojuzów 4 i 5. Załoga Sojuza 6 miała filmować przebieg operacji.
Celu nie osiągnięto na skutek awarii sprzętu. Źródła radzieckie utrzymywały potem, że nie planowano przeprowadzenia dokowania - wydaje się to jednak mało prawdopodobne - pojazdy były wyposażone w urządzenia cumownicze, a Szatałow i Jelisiejew byli weteranami poprzedniej, udanej misji z dokowaniem. Misja Sojuzów 6-8 stanowiła ostatni załogowy test orbitalny radzieckiego sprzętu przeznaczonego do lądowania na Księżycu i jej niepowodzenie mogło przesądzić o niepowodzeniu radzieckiego programu księżycowego.