Solaris Urbino 12 LE

Solaris Urbino 12 LE
	Dane ogólne
Producent	Solaris Bus & Coach
Premiera	2004; 2007 (CNG)
Lata produkcji	od 2005
Miejsce produkcji	Bolechowo-Osiedle
	Dane techniczne
Typy nadwozia	Niskowejściowy autobus miejski klasy MAXI
Układ drzwi	1-2-0; 2-2-0; 2-2-1 (opcja)
Liczba drzwi	2
Wysokość podłogi	320 mm
Szerokość drzwi	1350 mm
Silniki	1) DAF PR183; 2) DAF PR228; 3) DAF PR265; 4) Iveco Cursor 8; 5) Cummins ISLG 320B; 6) MAN E2876 LUH 02 CNG
Moc silników	1) 183 kW (250 KM); 2) 228 kW (310 KM); 3) 265 kW (360 KM); 4) 180 kW (245 KM); 5) 238 kW (324 KM); 6) 228 kW (310 KM)
Skrzynia biegów	Voith Diwa 5 (864.5); ZF 6HP ECOMAT 4
Liczba przełożeń	4; 5
Długość	12 000 mm
Szerokość	2550 mm
Wysokość	3060 mm; 3260 mm; 3400 mm
Masa własna	10 800 kg
Masa całkowita	18 000 kg
Rozstaw osi	5900 mm
	Wnętrze
Liczba miejsc ogółem	98
Liczba miejsc siedzących	31 – 45
	Informacje dodatkowe
ABS	Tak
ASR	Tak
EBS	Tak
ESP	Nie
Klimatyzacja	Opcja
	Multimedia w Wikimedia Commons

Solaris Urbino 12 Low Entry – niskowejściowy autobus z serii Solaris Urbino przeznaczony dla komunikacji podmiejskiej, produkowany od 2005 roku przez polską firmę Solaris Bus & Coach S.A. z Bolechowa koło Poznania.

Historia modelu edytuj

„Solaris Urbino 12 LE” Powstał głównie z myślą o krajach skandynawskich. Zadebiutował jako prototyp na wystawie Transexpo w Kielcach we wrześniu 2004 roku. Model oparty na drugiej generacji Urbino był produkowany od wiosny 2005 roku. Jedyny egzemplarz sprzedano do Ostrawy. Podłoga w pojeździe pierwszej generacji znajdowała się na poziomie 340 mm w pierwszych dwóch drzwiach i 880 mm w tylnej części. W porównaniu do wersji niskopodłogowej dach został podniesiony o 150 mm. Przewidywano, że w zależności od konfiguracji wnętrza zamontowanie w nim od 36 do 42 siedzeń pasażerskich oraz miejsca dla 56 bądź 62 osób stojących. Szkielet nadwozia został wykonany ze stali nierdzewnej. Zastosowano zamieszenie pneumatyczne z układem ECAS umożliwiającym zrobienie tzw. przyklęku.

Obecnie jest produkowany model oparty na trzeciej generacji autobusu Solaris Urbino. Początkowo do napędu tego modelu wykorzystywano silniki Iveco Cursor 8 o mocy 180 kW (245 KM) lub DAF PE 183C Euro 3 o mocy maksymalnej 183 kW (250 KM), stosowano również skrzynie biegów Voith 854.3. Obecnie stosowane są silniki spełniające normę Euro 4 produkowane przez firmę DAF typu PR 183, PR 228 oraz PR 265.

Graficznym symbolem autobusów „Urbino LE”, wykorzystywanym w celach promocyjnych, jest zielony jamnik z obniżonymi przednimi łapami, który ma symbolizować niski przód i podniesioną podłogę z tyłu.

Na targach Transexpo w Kielcach we wrześniu 2007 roku zaprezentowano odmianę tego autobusu napędzaną sprężonym gazem ziemnym Solaris Urbino 12 LE CNG. Pierwsze egzemplarze tej wersji napędzane były silnikiem MAN CNG E2876 LUH 02 o mocy 228 kW (310 KM). Obecnie do napędu wykorzystywany jest silnik Cummins ISLG 320B o mocy 238 kW (324 KM). Jednostka napędowa zblokowana jest z 5-biegową automatyczną skrzynią biegów Voith Diwa 5 – 864.5. Zbiorniki gazu są wkomponowane w konstrukcję dachu i częściowo wnikają do wnętrza pojazdu, dzięki takiemu rozwiązaniu udało się zmniejszyć wysokość autobusu oraz poprawić jego właściwości jezdne. Pierwsze egzemplarze tego modelu (dostosowane do napędu biogazem odzyskiwanym z miejskiego wysypiska śmieci) dotarły do odbiorców na początku 2008 roku.

Solaris Urbino 12 LE

Historia modelu edytuj

Linki zewnętrzne edytuj