Sole tlenowych kwasów chloru

Sole tlenowych kwasów chloru – organiczne i nieorganiczne związki chemiczne, sole 4 tlenowych kwasów chloru. Są silnymi utleniaczami, ogrzewane wobec reduktorów mogą rozkładać się wybuchowo. Są zwykle dobrze rozpuszczalne w wodzie. Wraz ze zwiększającą się wartościowością atomu centralnego zmniejszają się właściwości utleniające związku.

Systematyka edytuj

Zestawienie soli tlenowych kwasów chloru
Wzór anionu	Nazwa systematyczna IUPAC (addytywna)	Nazwa półsystematyczna	Nazwa Stocka	Opis
ClO−	chlorydooksygeniany(1−)	podchloryny	chlorany(I)	Sole kwasu podchlorawego HClO, nietrwałe. Silne utleniacze. Stosowane do dezynfekcji i jako środki bielące.
ClO− 2	dioksydochlorany(1−)	chloryny	chlorany(III)	Sole kwasu chlorawego HClO 2. Trwalsze od podchlorynów, stosowane jako środki bielące.
ClO− 3	trioksydochlorany(1−)	chlorany	chlorany(V)	Sole kwasu chlorowego HClO 3. Słabsze utleniacze niż podchloryny i chloryny. Stosowane do wyrobu zapałek, fajerwerków i materiałów wybuchowych.
ClO− 4	tetraoksydochlorany(1−)	nadchlorany	chlorany(VII)	Sole kwasu nadchlorowego HClO 4. Najsłabsze utleniacze z całego szeregu chloranów, używane do wyrobu materiałów wybuchowych. Nadchloran potasu, rubidu, cezu i amonu to jedne z nielicznych słabo rozpuszczalnych soli zawierających te kationy.

Nazwy w systemie Stocka są stosowane w polskim szkolnictwie. IUPAC zaleca stosowanie nazw systematycznych, jednak akceptuje też nazwy półsystematyczne^[1].

Przypisy edytuj

↑ Neil G.N.G. Connelly Neil G.N.G. i inni, Nomenclature of Inorganic Chemistry. IUPAC Recommendations 2005 (Red Book), International Union of Pure and Applied Chemistry, RSC Publishing, 2005, ISBN 978-0-85404-438-2 (ang.).

[1] Neil G.N.G. Connelly Neil G.N.G. i inni, Nomenclature of Inorganic Chemistry. IUPAC Recommendations 2005 (Red Book), International Union of Pure and Applied Chemistry, RSC Publishing, 2005, ISBN 978-0-85404-438-2 (ang.).

[1]