Spółgłoska uderzeniowa

Spółgłoska uderzeniowaspółgłoska, artykulacja, której polega na zwarciu narządów mowy, od spółgłoski zwartej różni się:

  • krótkim czasem trwania zwarcia
  • mniejszą siła zwarcia

Spółgłoski uderzeniowe występują rzadko w językach europejskich, głównie jako allofony głoski [r]; spotykamy je natomiast na przykład w języku japońskim i językach indoaryjskich oraz drawidyjskich, także w niektórych językach australijskich i afrykańskich.

Przykłady edytuj

Istnieją następujące spółgłoski uderzeniowe:

Teoretycznie możliwe, ale niespotykane w żadnym języku naturalnym są: spółgłoska uderzeniowa podniebienna, miękkopodniebienna i języczkowa.

Bibliografia edytuj

  • Encyklopedia językoznawstwa ogólnego, Kazimierz Polański (red.), Marian Jurkowski (oprac.), Wrocław: Ossolineum, 2003, ISBN 83-04-04680-6, OCLC 69602560.