Spławie (powiat kościański)

wieś w województwie wielkopolskim, powiecie kościańskim

Spławiewieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie kościańskim, w gminie Śmigiel.

Spławie
wieś
Ilustracja
Dwór w Spławiu
Państwo

 Polska

Województwo

 wielkopolskie

Powiat

kościański

Gmina

Śmigiel

Strefa numeracyjna

65

Kod pocztowy

64-030[2]

Tablice rejestracyjne

PKS

SIMC

0376722

Położenie na mapie gminy Śmigiel
Mapa konturowa gminy Śmigiel, blisko centrum po prawej na dole znajduje się punkt z opisem „Spławie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej znajduje się punkt z opisem „Spławie”
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego
Mapa konturowa województwa wielkopolskiego, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Spławie”
Położenie na mapie powiatu kościańskiego
Mapa konturowa powiatu kościańskiego, na dole nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Spławie”
Ziemia51°59′17″N 16°37′53″E/51,988056 16,631389[1]
Strona internetowa

Historia edytuj

 
Widok dworu przed 1912

Wieś znana co najmniej od 1398 roku. Ok. połowy XVII w. należała do Franciszka Wyssogota-Zakrzewskiego. Następni właściciele:

  • od 1688 r. – Karol Zakrzewski i jego żona Marianna z Łempickich,
  • od 1727 r. – Krystyna z Żychlińskich Złotnicka, jej synowie: Aleksander i Jan,
  • koniec XVIII w. – Onufry Krzycki, poseł na Sejm Wielki w latach 1790–1792[3], następnie Kwilecki,
  • od 1802 r. – ród Skarżyńskich herbu Bończa,
  • od 1840 r. – Adam Skarżyński,
  • od 1881 r. – dr Witold Skarżyński,
  • od 1909 r. – Adam Skarżyński,
  • od 1916 r. – Karol Krusenstern z Galicji.
  • w 1928 roku jako właściciel wymieniany był Henryk Skarżyński.

W okresie Wielkiego Księstwa Poznańskiego (1815-1848) miejscowość wzmiankowana jako Spławie należała do wsi większych w ówczesnym pruskim powiecie Kosten rejencji poznańskiej[4]. Spławie należało do okręgu śmigielskiego tego powiatu i stanowiło odrębny majątek, który należał wówczas do Skarżyńskiego (podobnie jak m.in. majątek Sokołowo)[4]. Według spisu urzędowego z 1837 roku Spławie (wraz z osadą leśną) liczyło 236 mieszkańców, którzy zamieszkiwali 29 dymów (domostw)[4].

W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa leszczyńskiego.

Zabudowa edytuj

Spławie jest wsią położoną na wysokości ok. 95 m n.p.m., w bezleśnej okolicy. Znajduje się tu zespół pałacowo-parkowy. Pałac pierwotnie zbudowany został w latach 16081624 dla Wyssogota-Zakrzewskich. Na jego miejscu zbudowano nowy w 1840 r. dla Adama Skarżyńskiego. Jest to pałac zbudowany w stylu eklektycznym, murowany z cegły, otynkowany z boniowaniem. Złożony z dwóch pawilonów na rzutach prostokątów, piętrowy. Przy pałacu jest park o powierzchni 5,71 ha, zaniedbany, brak śladów dawnego założenia. Drzewostan częściowo ponad 120-letni, częściowo młodszy: lipy, wiązy, klony, jesiony, kasztanowce, topole, wierzby, dęby, sosny i modrzewie. Znajduje się tu dziesięć drzew o wymiarach pomnikowych. Po zmianie właściciela pałac jest obecnie remontowany. We wsi znajduje się figura przydrożna, przy szosie na skraju parku. Na nowszym, kamiennym cokole wysokości 1 m znajduje się rzeźba św. Jana Nepomucena z XVIII w. wysokości ok. 0,9 m.

W Spławiu przy skrzyżowaniu (jadąc w kierunku St. Bojanowa) znajduje się krzyż przydrożny, wzniesiony w 1948 r., a odnowiony w 1980 rzeźbami Chrystusa ukrzyżowanego i Matki Boskiej Bolesnej, zwieńczony daszkiem.

Boisko sportowe, które znajduje się na początku wsi, jest widoczne z daleka. Jest to miejsce odpoczynku wyposażone w m.in. pełnowymiarowe i treningowe boisko do piłki nożnej, boisko do siatkówki, utwardzone boisko do koszykówki, szatnie, grill i WC.

Przypisy edytuj

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 127395
  2. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1204 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  3. Marek Jerzy Minakowski, Genealogia Potomków Sejmu Wielkiego
  4. a b c Leon Plater: Opisanie historyczno-statystyczne Wielkiego Ksie̜ztwa Poznańskiego. Lipsk: Ksie̜garnia Zagraniczna (Librairie Étrangère), 1846, s. 212.