Adelajda Kazimierzówna: Różnice pomiędzy wersjami

'''Adelajda Kazimierzówna''' (ur. zapewne pod koniec lat 70. lub na początku lat 80. [[XII wiek|XII w.]], zm. [[8 grudnia]] [[1211]]) – księżniczka małopolska z dynastii [[Piastowie|Piastów]].

 

 

Na podstawie inskrypcji na płycie nagrobnej w [[kościół św. Jakuba w Sandomierzu|kościele dominikanów pw. św. Jakuba w Sandomierzu]] i dwóch przekazów [[Jan Długosz|Jana Długosza]]<ref>Zob. J. Długosz, ''Liber beneficiorum dioecesis Cracoviensis'', t. 3, ''Monasteria'', Cracoviae 1864, s. 455, oraz J. Długosz, ''Roczniki czyli kroniki sławnego Królestwa Polskiego'', ks. VI, Warszawa 1973, t. 3, s. 222.</ref> historycy ustalali pochodzenie i fakty z życia Adelajdy. Do czasów współczesnych w literaturze dominował pogląd zgodny ze źródłami w kwestii jej [[filiacja|filiacji]] i roku śmierci. Według niego Adelajda była zmarłą w 1211 córką Kazimierza II Sprawiedliwego, jednakże nie erygowała klasztoru dominikanów w Sandomierzu, lecz była tamtejszą mniszką<ref>Zob. O. Balzer, ''Genealogia Piastów'', Kraków 1895, s. 338 oraz K. Jasiński, ''Rodowód Piastów małopolskich i kujawskich'', Poznań – Wrocław 2001, s. 17.</ref>. W XIX w. pojawiła się teoria głosząca, że Piastówna była córką [[Kazimierz I kujawski|Kazimierza I kujawskiego]], która wstąpiła do klasztoru dominikanów sandomierskich i zmarła w 1291<ref>O. Balzer, ''Genealogia Piastów'', Kraków 1895, s. 337–339.</ref>. Pogląd ten przyjęty przez większość badaczy został zakwestionowany. Nowsza literatura uznała Adelajdę za córkę Kazimierza Sprawiedliwego, fundatorkę sandomierskiego kościoła, w którym po śmierci w 1211 została pochowana<ref>K. Jasiński, ''Rodowód Piastów małopolskich i kujawskich'', Poznań – Wrocław 2001, s. 17–22.</ref>.