541 Dywizja Grenadierów (III Rzesza): Różnice pomiędzy wersjami

W sierpniu 1944 r. dywizja znalazła się na froncie wschodnim i walczyła w składzie [[2 Armia (III Rzesza)|2 Armii]] nad [[Bug]]iem i [[Narew|Narwią]]. W następstwie bitwy o Pecynkę jej żołnierze dopuścili się zbrodni wojennej na polskiej ludności cywilnej. W ramach pacyfikacji wsi Lipniak-Majorat we wrześniu 1944 r. żołnierze dywizji rozstrzelali 448 cywilów, w większości kobiety, starców i dzieci (najmłodsze miało niespełna 6 miesięcy). Dywizja na swoim szlaku bojowym potrafiła przez kilka dni zatrzymać przeważające siły wroga zadając masowe straty i ratując 2 Armie w czasie walk na wschodnim azowszu. W 1945 r. dywizja została zepchnięta do [[Prusy Wschodnie|Prus Wschodnich]], gdzie poniosła tak ciężkie straty, że została zredukowana do grupy bojowej. W kwietniu niedobitku zostały ewakuowane do Świnoujścia i włączone do [[606 Dywizja do Zadań Specjalnych|606 Dywizji do Zadań Specjalnych]].