2 Batalion Mostów Kolejowych: Różnice pomiędzy wersjami

 

==== 11 kompania mostów kolejowych ====

Kompania została sformowana w dniach 24-27 sierpnia 1939, w w mobilizacji alarmowej{{odn|Zarzycki|1994|s=20}}. Kompania została przydzielona do [[Samodzielna Grupa Operacyjna „Narew”|SGO „Narew”]] z zadaniem ochrony [[Linia kolejowa|linii kolejowej]] nr 501 na odcinku [[Małkinia Górna|Małkinia]]–[[Białystok]] i odbudowy stacji kolejowych [[Łapy (stacja kolejowa)|Łapy]] i [[Białystok (stacja kolejowa)|Białystok]]<ref>{{Cytuj stronę |url = https://wbh.wp.mil.pl/pdfviewer/?f=/c/scans/zasoby/II_56/II_56_16201.pdf |tytuł = Józef Paroński |praca = Kolekcja akt żołnierzy zarejestrowanych w rejonowych komendach uzupełnień, sygn. II.56.16201 |opublikowany = Wojskowe Biuro Historyczne |data dostępu = 2024-05-16}}</ref>. 27 sierpnia 1939 wyjechała do stacji kolejowej Łapy, do 5 września utrzymywała pełną przejezdność [[Węzeł kolejowy|węzła kolejowego]]. Po ciężkim bombardowaniu 5 września uruchomiono jeden tor. 7 września z uwagi na zagrożenie atakiem wojsk niemieckich od strony północnej, kompania odjechała przez Białystok, [[Brześć]], [[Kowel]] do [[Sarny|Sarn]], gdzie przybyła 15 września, naprawiając po drodze uszkodzenia linii kolejowej. Prowadzący prace w rejonie Małkini pluton porucznika Namiotkiewicza został odcięty od kompanii i dołączył na [[Tłuszcz (stacja kolejowa)|stacji kolejowej Tłuszcz]] do Ośrodka Zapasowego Mostów Kolejowych nr 2. Od kompanii odłączyła się też grupa 20 saperów z ppor. rez. Barwińskim 19 września znalazła się w Landwarowie, gdzie dołączyła do 14 kmk. Po agresji ZSRR, dowódca kompanii wycofał 11 kmk przez Kowel na zachód, z uwagi na wysadzenie mostu kolejowego na Bugu w pobliżu Dorohuska, kompania zniszczyła wyposażenie i sprzęt ciężki i pomaszerowała w kierunku do Chełma Lubelskiego na południe kraju, pod Zamościem 11 kmk dostała się do niewoli sowieckiej{{odn|Zarzycki|1994|s=20–21}}{{refn|grupa=uwaga|Według ppor. Jerzego Wieńszczaka kompania kapitulowała 2 października 1939 w rejonie Janowa Lubelskiego{{r|Wieńszczak}}.}}.

* dowódca kompanii – kpt. sap. inż. [[Józef Paroński]]

==== 25 kompania mostów kolejowych ====

Sformowana w mobilizacji powszechnej w dniach 1-5 września 1939 roku. Zgodnie z planem podlegała [[Armia „Poznań”|Armii „Poznań”]]. 6 września kompania wyjechała z Legionowa, dotarła do Warszawy i stacjonowała na Dworcu Gdańskim z uwagi na sytuację związaną z Armią "Poznań". 9 września otrzymała rozkaz wyjazdu przez Mińsk Mazowiecki, Siedlce do Brześcia n/Bugiem. 10 września kompania dotarła do [[Siedlce|Siedlec]] z uwagi na uszkodzenia trasy kolejowej w kierunku na [[Brześć]] przystąpiła do naprawy torów i infrastruktury kolejowej. W nocy 10/11 września niemiecki podjazd pancerny uderzył na stację w Siedlcach, wycofanie składu stało się niemożliwe, na rozkaz dowódcy kompanii zniszczono ciężki sprzęt i skład. Zabrano broń i [[Amunicja|amunicję]], marszem pieszym 11 września 25 kmk dotarła do [[Łuków|Łukowa]], zajmując i organizując skład kolejowy. 12 września po dojechaniu do Brześcia n/Bugiem kompania uzupełniła braki sprzętowe z magazynów twierdzy. Sformowano nowy skład pociągu kompanijnego. Następnie trasą Kobryń-[[Pińsk]]-[[Łuniniec|Łunieniec]] 16 września kompania dotarła do [[Sarny (rejon jaworowski)|Sarn]]. 17 września z uwagi na agresję sowiecką 25 kmk odjechała na zachód trasą Równe-Kowel-Włodzimierz Wołyński-Hrubieszów do [[Zamość|Zamościa]], gdzie dotarła 19 września. W Zamościu, z uwagi na zniszczenia linii kolejowej i pojawiające się jednostki niemieckie, 25 kmk porzuciła pociąg i marszem pieszym pomaszerowała w kierunku Chełma Lubelskiego. Po dotarciu w okolice [[Chełm|Chełma]], kompania dołączyła do oddziałów [[Grupa „Chełm”|Grupy „Chełm”]] płk. dypl. [[Władysław Płonka|Władysława Płonki]] i dalsze działania prowadziła jako kompania piechoty. 29 września stoczyła walkę z oddziałem niemieckim koło Dzwoli i Janowa. Wraz z Grupą „Chełm” dotarła 30 września do rejonu Domostowa–Momoty, 2 października z uwagi na [[okrążenie]] przez wojska sowieckie i niemieckie oddziały płk. Płonki skapitulowały przed wojskami sowieckimi. Por. Lewandowski z 25 kmk pomaszerował do Puszczy Solskiej, tam nad Tanwią 4 października z uwagi na nasycenie terenu wojskami Armii Czerwonej 25 kmk rozwiązał, żołnierze rozproszyli się w większości do domów, część natomiast dostała się do niewoli{{odn|Zarzycki|1994|s=36-39}}.

* dowódca kompanii – por. inż. Zbigniew Lewandowski

* zastępca dowódcy – por. rez. Jan Jakubowski