Sphaerius minutus

Sphaerius minutus – gatunek chrząszcza z podrzędu Myxophaga i rodziny gałeczkowatych. Występuje w górach Jinggangshan w Chinach.

Sphaerius minutus
Liang et Jia, 2018
1: widok z góry, 2: widok od spodu, 3: widok z przodu, 4: głowa, 5: przedplecze, 6: epipleura, 7: spód głowy, 8: czułek, 9: wyrostek przedpiersia
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Gromada	owady
Rząd	chrząszcze
Podrząd	Myxophaga
Nadrodzina	Sphaeriusoidea
Rodzina	gałeczkowate
Rodzaj	gałeczka
Gatunek	Sphaerius minutus

Taksonomia

Gatunek ten opisali po raz pierwszy w 2018 roku Liang Zulong i Jia Fenglong na podstawie sześciu okazów odłowionych w 2011 roku w chińskiej prowincji Jiangxi, w okolicy powiatu Xiping. Nadany mu epitet gatunkowy minutus oznacza po łacinie „drobny” i nawiązuje do jego rozmiarów ciała.

Morfologia

10: odnóże przednie, 11: odnóże środkowe, 12: odnóże tylne, 13: przedni goleń, 14: tylna stopa, 15: pokrywa, 16: odwłok, 17–18: genitalia samca w widoku bocznym

Chrząszcz o szeroko owalnym, silnie wypukłym, z wierzchu całkiem gładkim i błyszczącym ciele długości od 0,9 do 1 mm, około półtora raza dłuższym niż szerokim. Ubarwienie wierzchu ciała jest brązowe do ciemnobrązowego, spodu ciała rudobrązowe, zaś przednich i środkowych odnóży żółte. Krótka i szeroka głowa ma silnie wyłupiaste oczy złożone i osadzone blisko nich czułki zbudowane z 11 członów, z których cztery nie są silnie rozszerzone i formują słabo zaznaczoną buławkę. Przedplecze jest ku przodowi zwężone, o przednich kątach wystających i ostrych, bocznych brzegach zaokrąglonych, a kątach tylnych prostych i lekko zaokrąglonych. Tarczka ma kształt trójkąta równobocznego. Pokrywy są pozbawione punktów i rzędów, mają natomiast po 8–12 drobnych, stożkowatych guzków. Podgięcia pokryw są z tyłu przewężone i zaopatrzone w szerokie i głębokie bruzdy. Przedpiersie ma silnie wyniesiony, T-kształtny z przednim brzegiem prostym, a brzegami bocznymi lekko wklęsłymi wyrostek międzybiodrowy. Odnóża przedniej i środkowej pary mają na wierzchołkach goleni dyski wentralne. Stopy budują trzy człony, z których drugi jest znacznie krótszy od pozostałych. Odwłok ma trzy widoczne sternity (wentryty). Genitalia samca cechują się długim, spłaszczonym bocznie i wyraźnie rozszerzonym na szczycie płatem środkowym edeagusa oraz o połowę krótszą od niego, palcowatą paramerą lewą i płatkowatą paramerą prawą.

Ekologia i występowanie

Owad ten jest endemitem Chin, znanym tylko z gór Jinggangshan. Zasiedla pobrzeża strumieni. Spotykany był na wysokości 850 m n.p.m., pod kamieniami na mulistym podłożu.