Spheniscusrodzaj ptaków z rodziny pingwinów (Spheniscidae).

Spheniscus[1]
Brisson, 1760[2]
Ilustracja
Przedstawiciel rodzaju – pingwin równikowy (S. mendiculus)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

pingwiny

Rodzina

pingwiny

Rodzaj

Spheniscus

Typ nomenklatoryczny

Diomedea demersa Linnaeus, 1758

Synonimy
Gatunki

zobacz opis w tekście

Zasięg występowania edytuj

Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Afryce i Ameryce Południowej[9].

Morfologia edytuj

Długość ciała 48–76 cm; masa ciała 2–7,8 kg[9]. Wszystkie gatunki mają podobne zabarwienie – czarny grzbiet i dziób oraz biały brzuch. Żyją w klimacie bardziej umiarkowanym od większości ich kuzynów.

Systematyka edytuj

Etymologia edytuj

  • Spheniscus: gr. σφην sphēn, σφηνος sphēnos „klin”; przyrostek zdrabniający -ισκος iskos[10].
  • Catarractes (Catarrhactes): gr. καταρακτης kataraktēs lub καταρρακτης katarrhaktēs „nieznany drapieżny ptak morski” (ale na pewno nie pingwin)[10]. Gatunek typowy: Diomedea demersa Linnaeus, 1758.
  • Penguinus: ang. nazwa penguin, pierwotnie zastosowana dla alki olbrzymiej[10]. Gatunek typowy: Diomedea demersa Linnaeus, 1758.
  • Molinaea: Juan Ignacio Molina (1740–1829), chilijski kapłan, przyrodnik[10]. Gatunek typowy: Diomedea chilensis Molina, 1782 (= Aptenodytes magellanicus J.R. Forster, 1781.
  • Dypsicles: gr. δυπτω duptō „nurkować”; -κλης -klēs „godne uwagi, znakomity”[10]. Gatunek typowy: Diomedea demersa Linnaeus, 1758.
  • Hyponectes: gr. ὑπονεω huponeō „pływać pod czymś”, od ὑπο hupo „pod, poniżej”; νεω neō „pływać”[10]. Nazwa zastępcza dla Spheniscus Brisson, 1760.

Podział systematyczny edytuj

Do rodzaju należą następujące gatunki[11]:

Uwagi edytuj

  1. Niepoprawna późniejsza pisownia Catarractes Brisson, 1760

Przypisy edytuj

  1. Spheniscus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. Brisson 1760 ↓, s. 96.
  3. Brisson 1760 ↓, s. 102.
  4. M.T. Brünnich: Zoologiae fundamenta praelectionibus academicis accommodata. Lipsiae: Apud Frider. Christ. Pelt, 1772, s. 78. (łac.).
  5. G. Cuvier: Le règne animal distribué d’après son organisation, pour servir de base a l’histoire naturelle des animaux et d’introduction a l’anatomie comparée. T. 1. A. Paris: Chez Détervill, 1817, s. 513. (niem.).
  6. F. Jarocki: Zoologiia czyli Zwiérzętopismo ogólne podług náynowszego systematu ułożone. T. 2: Ptáki. Warszawa: Drukarnia Łątkiewicza, 1821, s. 315. (pol.).
  7. C.W.L. Gloger: Gemeinnütziges Hand- und Hilfsbuch der Naturgeschichte. Für gebildete Leser aller Stände, besonders für die reifere Jugend und ihre Lehrer. Breslau: A. Schulz, 1842, s. 476. (niem.).
  8. C.J. Sundevall. Ueber Möhrings Vogelnamen. „Journal für Ornithologie”. 5 (4), s. 251, 1857. (niem. • łac.). 
  9. a b I. Martínez: Family Spheniscidae (Penguins). W: J. del Hoyo, A. Elliott, J. Sargatal: Handbook of the Birds of the World. Cz. 1: Ostrich to Ducks. Barcelona: Lynx Edicions, 1992, s. 159–160. ISBN 84-87334-10-5. (ang.).
  10. a b c d e f Etymologia za: The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca (ang.).
  11. Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Spheniscidae Bonaparte, 1831 - pingwiny - Penguins (wersja: 2019-10-11). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-05-16].

Bibliografia edytuj